بررسی رابطه فلسفه و آموزش و پرورش از دیدگاه جان هنری نیومن و حضرت علی (ع)

آموزش و پرورش، جریان جامعه پذیری یا اجتماعی کردن اعضای جدید جامعه و امری مختص انسان ها است . در هر نظام آموزشی موفق مهمترین مسئله انتخاب ارزشها، اهداف و فلسفه ایی منسجم است . علت اهمیت این مسایل این است که هر نظام آموزشی به نوعی در صدد تربیت انسان آرمانی است و بدون نظام ارزشی و داشتن اهداف تربیت چنین انسانی ممکن نیست . انسان آرمانی محصول فلسفه تربیتی کمونیستی در جهت هدف کلی این فلسفه که جامعه بی طبقه است تربیت میشود و نیز ارزشها و ضد ارزش هایش بر اساس همین مکتب و از طریق آموزش و پرورش در وی نهادینه میشود لذا عدم شناخت فلسفه تربیتی حاکم ، به منزله نداشتن تصویر از انسانی است که مدعی پرورش او هستیم عدم شناخت یااساسا ندانستن اهمیت مکتب فلسفی که باید از آن پیروی شود باعث از هم پاشیدگی و پریشانی کل نظام آموزشی از ابتدایی تا دانشگاهی می .شود. در دین اسلام کلام و سیره معصومین ملاک و اسوه در تمام ارکان زندگی مردم جامعه است و توجه به این ملاک ها لازم وضروری است .هدف این مقاله به بررسی دیدگاه جان هنری نیومن و حضرت علی (ع) درباره رابطه آموزش و پرورش و غلسفه می پردازد دلیل انتخاب نیومن و مکتب مورد دفاع وی این است که انسان آرمانی وی انسانی است که از راه تعلیم و تربیت به هوشمندی و بصیرت ، روشن فکری و شکوفایی عقلی به نحوی دست می یابد که برای همیشه در وی ماندگار است تربیت معنوی در سیاق مفاهیم نهج البلاغه ، تربیت الهی است که دستیابی به آن مستلزم رعایت تقوای الهی است .