پایش تاب آوری شهری به منظور کاهش اثرات حوادث طبیعی با تاکید بر زلزله (مطالعه موردی یاسوج)

پژوهش حاضر با هدف معرفی و کاربست رویکرد تاب آوری شهری در مقابل بلایای طبیعی به خصوص زمین لرزه و تقویت توانایی مردم برای مقابله با خطرات ناشی از وقوع سوانح مانند زمین لرزه در منطقه شهری یاسوج صورت گرفته است. این مطالعه به لحاظ هدف،کاربردی و به لحاظ ماهیت توصیفی- تحلیلی می باشد. روش گردآوری داده ها، کتابخانه ای و مطالعه میدانی است. همچنین ابزار لازم در این زمینه پرسشنامه می باشد. همچنین ابزار لازم در این زمینه پرسشنامه محقق ساخته ویژه مردم و کارشناسان بوده و تعداد نمونه ها در بخش بهره گیری از نظر شهروندان ۳۰۸ نمونه (طبق فرمول کوکران) و در بخش کار کارشناسان ۳۵ نمونه (تکنیک دلفی) می باشد. در راستای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss (آزمون های آلفای کرونباخ، همبستگی پیرسون، تی تک نمونه ای و تحلیل مسیر داده ها) و بهره گیری از روش های تصمیم گیری چند معیاره در قالب تحلیل سلسله مراتبی (AHP) اجباری و نرم افزار Expert Choice استفاده گردید. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد متغیر تاب آوری به طور معنی داری با متغیر ملاک (کاهش اثرات حوادث طبیعی زلزله) همبسته بودند و توانستند مقداری از تغییرات کاهش اثرات حوادث طبیعی زلزله را تبیین کنند. از پاسخگویانی که در این مطالعه بررسی شده اند بر اساس آزمون رگرسیون خطی مقیاس تاب آوری ۹۲ درصد از واریانس کاهش اثرات حوادث طبیعی زلزله را پیش بینی می کنند. با کاهش یک واحد انحراف استاندارد در نمره تاب آوری به صورت معناداری (p<۰.۰۵) نمره کاهش اثرات حوادث طبیعی زلزله ۶/۲۰ انحراف معیار افزایش می یابد.