بررسی اثر ضخامت بستر دیچ مذاب سرباره مس بر بازیابی مس در فلوتاسیون سرباره کوره الکتریکی مجمتع ذوب مس خاتون آباد

امروزه با توسعه صنایع ذوب فلزات از جمله مس دپو های عظیمی از سرباره در دنیا وجود دارد. سرباره ها به عنوان پسماند فرآیندهای پیرومتالورژیی به حساب می آید که به منظور جلوگیری از آلودگی محیط زیست ، دفع آنها ضروری است . سرباره های مس به دلیل ظرفیت تولید، عیار مس بالا و همچنین خواص مکانیکی و مقاومتی خاص، پسماند محسوب نمی شوند. بلکه خود دارای پتانسیل بالای تولید کنسانتره مس از این مواد می باشد. فلوتاسیون در مقایسه با سایر روش های بازیابی مس از سرباره ها، از لحاظ فنی و اقتصادی برتری محسوسی به دیگر روش ها دارد. به منظور حصول بهترین شرایط بازیابی مس در فرایند فلوتاسیون سرباره، نیاز به درجه آزای بالای کانی های غنی از مس می باشد . جهت رسیدن به درجه آزادی های بالا کانی های غنی از مس نیاز به آسیا کردن سرباره است . در صورتی که فرایند خنک کردن سرباره به درستی صورت گیرد میتوان از ذخایر سرباره به عنوان ذخایر با ارزش مس استفاده کرد. همچنین بهینه سازی روش سرد کردن با روش های مختلف میتواند بازیابی فرایند فلوتاسیون سرباره را تا مقادیر بالایی افزایش داد. در این پژوهش اثر ضخامت بستر (عمق دیچ ) سرباره بر بازیابی مس در فلوتاسیون سرباره مس کوره های الکتریکی مجتمع ذوب خاتونآباد مورد مطالعه قرار گرفت . بدین منظور دیچ هایی با عمق ۳۵ سانتی متر تعبیه و پس از سرد شدن مذاب در این دیچ ها نمونه هایی جهت انجام تست های فلوتاسیون تهیه شد و مقادیر بازیابی مس و پارامتر درجه آزادی در فراکسیون های مختلف این نمونه با نمونه های تهیه شده از دیچ های مرسوم با ضخامت بسترحداکثر ۱۵ سانتی متر مقایسه گردید. نتایج تست ها نشان داد نمونه گرفته شده از دیچ با ضخامت بیشتر (۳۵ سانتی متر) بازیابی ۶۱% و نمونه باضخامت ۱۵ سانتیمتری بازیابی ۴۱درصد مس را در فرایند فلوتاسیون از خود نشان دادند.همچنین مطالعات میکروسکوپی نیز نشان دهنده افزایش درجه آزادی کانی های با ارزش در دیچ با ضخامت بیشتر می باشد.