مطالعه آزمایشگاهی تاثیر الیاف پلی پروپیلن و میکروسیلیس بر خصوصیات مکانیکی بتن

امروزه بتن یکی از متداول ترین مواد در صنعت ساختمان بشمار می رود. وابسته بودن خواص بتن به پارامترهای گوناگونی نظیر مصالح تشکیل دهنده، روند تولید و فرآوری، نحوه اجرا و شرایط عمل آوری، بتن را به یک ماده پیچیده مبدل ساخته است. با این حال، دارای محاسن و مزایای زیادی در صنعت ساختمان می باشد. حال این که این ماده ساختمانی همواره خواص مکانیکی آن از جمله مقاومت کششی و مقاومت فشاری مورد بحث مهندسین عمران می باشد، محققین نیز در خصوص بهبود بخشیدن به این خواص راه های زیادی را معرفی نموده اند که یکی از آن ها استفاده از مواد افزودنی مانند میکروسیلیس و الیاف پلی پروپیلن است. در این مقاله با هدف بررسی تاثیر بکارگیری میکروسیلیس با درصدهای ۳، ۵ و ۷، الیاف پلی پروپیلن با درصدهای ۰۴/۰ ، ۰۶/۰ و ۰۸/۰ و نیز مخلوط همزمان این دو افزودنی بر روی مقاومت فشاری و مقاومت کششی بتن، ۴۰ نمونه آزمایشگاهی ساخته شد. نتایج نشان داد که در آزمایش مقاومت فشاری نمونه های ۷ روزه، نمونه های دارای میکروسیلیس افزایش ۳۷ درصدی، نمونه های دارای الیاف پلی پروپیلن افزایش ۱۷ درصدی و نمونه های دارای مخلوط همزمان میکروسیلیس و الیاف پلی پروپیلن افزایش ۲۶ درصدی نسبت به نمونه مرجع داشتند. همچنین در آزمایش مقاومت فشاری نمونه های ۲۸ و ۹۰ روزه، نمونه های دارای مخلوط میکروسیلیس و الیاف پلی پروپیلن به ترتیب افزایش ۸ درصدی و ۶ درصدی نسبت به نمونه مرجع داشتند. در آزمایش مقاومت کششی، تمامی نمونه های ۷ روزه دارای مقاومت پایین تری در حدود ۹ درصد نسبت به نمونه مرجع بودند؛ در حالی که در نمونه های ۲۸ روزه شامل ۳ درصد میکروسیلیس و ۰۴/۰ درصد پلی پروپیلن، مقاومت کششی به میزان ۵ درصد نسبت به نمونه مرجع افزایش داشت. در نمونه های ۹۰ روزه نیز به طور میانگین افزایش ۸ درصدی مقاومت کششی حاصل گردید.