استفاده از اصل حداکثر آنتروپی در تعیین تعداد بهینه ایستگاه های پایش کیفیت آب سطحی

بهینه­سازی شبکه پایش، یک فرایند تصمیم­گیری است که از طریق آن، بهترین ترکیب در بین ایستگاه­های موجود انتخاب می شود. با توجه به ملاحظات اقتصادی و کاهش هزینه­های پایش، رویکردهای بهینه­سازی در این پژوهش کاهش ایستگاه­های پایش کیفیت آب سطح در حوضه آبخیز دز در محدوده استان لرستان است. در این راستا، با استفاده از الگوریتمی بر اساس اصل حداکثر آنتروپی و بر مبنای شاخص آلودگی پارامترهایSO۴, Cl, HCO۳, K, ,Na, Ca, Mg,  ,TH, SAR, EC, TDS, وpH  نسبت به بهینه­سازی شبکه پایش موجود با ۱۸ ایستگاه در دوره آماری ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۶ اقدام شد. ابتدا میانگین رتبه هر ایستگاه در ۱۰ سال آماری مذکور بدست آمد. سپس برای آنتروپی شبکه بر حسب تعداد ایستگاه و زمان مدل­هایی پیشنهاد شد. پس از برازش بهترین مدل، نتایج نشان داد که بر اساس پارامترهای SO۴, ,Cl, HCO۳ ، K، Na، Ca، Mg،  pH،TH،TDS ، SARو EC به ترتیب تعداد ۹، ۹، ۷، ۱۱، ۱۱، ۱۱، ۱۰، ۷، ۱۰، ۱۰، ۱۰ و ۱۱ ایستگاه به عنوان ایستگاه های پایش کیفیت آب سطحی منطقه مورد مطالعه کفایت می کند. به منظور تایید شبکه پیشنهاد شده، با مقایسه آنتروپی شبکه مذکور با آنتروپی شبکه های تصادفی با تعداد ایستگاه های فوق بر اساس ۱۲ پارامتر ذکر شده در هر سال آماری کارایی شبکه منتخب تایید شد. همچنین از میان ۱۲ شاخص کیفی ارزیابی شده کلرید (Cl) بیشترین مقدار آنتروپی وزن را به خود اختصاص داد. بنابراین کلرید دارای حداکثر آنتروپی و به عنوان شاخص برتر انتخاب شد.