برآورد و شبیه سازی تمایل به پرداخت برای آب کشاورزی سیمینه رود در دشت بوکان: کاربرد رهیافت خودراه اندازسازی

در بسیاری از دشت های حوضه آبخیز ارومیه توزیع رایگان و قیمت پایین آب منجر به استفاده و تخصیص ناکارآمد منابع کمیاب آب شده است. در این زمینه، قیمت گذاری آب یک ابزار سیاسی برای افزایش کارایی آب، کاهش تقاضای آب، مدیریت سیستم های آبیاری و بازگشت هزینه ها است. از نقطه نظر کارایی اقتصادی، قیمت آب می بایست بازگوکننده ی هزینه ی فرصت باشد؛ در حالی که از دیدگاه درآمدی، قیمت آب تا حد زیادی به تمایل به پرداخت کشاورزان وابسته است. در این مطالعه، برای تخمین تمایل به پرداخت (WTP) کشاورزان برای آب کشاورزی از روش ارزش گذاری مشروط استفاده شده و همچنین با شبیه سازی از نوع «خود راه انداز» (Bootstrap) نیز مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. داده های مورد نیاز از روش نمونه گیری تصادفی ساده مشتمل بر ۱۳۴ کشاورز در حاشیه رودخانه سیمینه رود دشت بوکان در بهار ۱۳۹۱ به دست آمد. نتایج ارزش گذاری مشروط (CVM) و خودراه اندازسازی نشان می دهند که متوسط تمایل به پرداخت به ترتیب برای هر روش ۴۸/۴۷۷ و ۴۷/۴۳۸ ریال برای هر متر مکعب است که تمایل به پرداخت داده های شبیه سازی شده تفاوت چندانی با روش ارزش گذاری مشروط ندارد. سن کشاورز، سطح زیر کشت محصولات، درآمد حاصل از شغل کشاورزی و داشتن درآمد فرعی اثر معنا داری را بر روی تمایل کشاورزان برای پرداخت آب بها نشان دادند.