تحلیل رابطه بین کیفیت خدمات آموزشی و مهارت های یادگیری خودراهبر در میان دانشجویان کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس

امروزه آمادگی برای خودراهبری در یادگیری در برنامه های دوره های تحصیلات تکمیلی نظام آموزش عالی به منظور بهبود مهارت های یادگیری مادام العمر دانشجویان مورد تاکید قرار گرفته است. هدف کلی این مطالعه تحلیل رابطه بین ابعاد کیفیت خدمات آموزشی و مهارتهای یادگیری خودراهبر در بین دانشجویان کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس بود. روش تحقیق توصیفی – همبستگی و به صورت پیمایش انجام شده است. جامعه آماری تحقیق دانشجویان رشته های کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس در سال تحصیلی ۱۳۹۰-۱۳۹۱بودند (۴۱۴N= ). حجم نمونه با استفاده جدول کرجسی و مورگان ۲۰۱ نفر تعیین (۲۰۱n=) و نمونه ها با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تناسبی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بود که روایی ظاهری و محتویی آن توسط تعدادی از متخصصین ترویج و آموزش کشاورزی مورد تایید قرار گرفت. مقدار آلفای کرونباخ برای تعیین پایایی ابزار تحقیق برای دو بخش کیفیت خدمات آموزشی و مهارت های یادگیری خودراهبر به ترتیب ۸۰/۰و ۷۸/۰ محاسبه شد. نتایج به دست آمده نشان داد که از نظر وضعیت مهارت های یادگیری خودراهبر در بین دانشجویان، بعد مهارت های ارتباطی بالاترین اولویت و بعد فعالیت های یادگیری پایین ترین اولویت را به خود اختصاص دادند. از نظر کیفیت خدمات آموزشی، ابعاد همدلی و شرایط فیزیکی به ترتیب بالاترین و پایین ترین اولویت را دارا بودند. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین متغیرهای پاسخگویی، قابلیت اطمینان و همدلی با متغیر یادگیری خودراهبر همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت. نتیجه تحلیل رگرسیون خطی نیز نشان داد که متغیرهای پاسخگویی، قابلیت اطمینان و همدلی قادر به تبیین ۵۶ درصد از تغییرات یادگیری خودراهبر دانشجویان می باشند.