بررسی رابطه بین هوش معنوی و رضایت از زندگی

هوش معنوی به زندگی درونی ذهن و ارتباط آن با هستی و وجود در جهان مربوط است. هوش معنوی توانایی فهمیدن عمیق سوالات معنوی و بینش درونی است که سطح های چند گانه از هوش است. ویژگی های معنویت شامل کنکاش در جستجوی معنا و هدف، حس تعالی جویی (یعنی آنکه انسان فراتر از وجود صرفا مادی است) حس اتصال (مثل به افراد دیگر، طبیعت یا عالم غیب) و ارزش ها (مثل عشق، ترحم و عدالت) است. رضایتمندی، بستر موفقیت و کامیابی است و هیچ انسان موفقی نیست که از هنر« رضایت از زندگی » برخوردار نباشد. هدف مقاله حاضر بررسی رابطه بین هوش معنوی و رضایت از زندگی در دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد  قوچان که در سال تحصیلی ۹۳-۹۲ مشغول به تحصیل هستند می باشد.  دادههای پژوهش از ۲۷۸ نفر آزمودنی گردآوری شده است که براساس نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه هوش معنوی جامع آمرام و درایر (۲۰۰۷)  و پرسشنامه رضایت از زندگی (swls) دینر و همکاران (۱۹۸۵) بوده است. برای تحلیل نتایج از روش همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته های بدست آمده از این تحقیق نشان داد که بین هوش معنوی و رضایتمندی زندگی رابطه مستقیم معناداری وجود دارد.