روش های زیستی مورد استفاده برای ارزیابی کیفیت آب های سطحی

ارزیابی آب های سطحی بر اساس وضعیت اکولوژیکی و شیمیایی انجام می شود. مشخصات وضعیت اکولوژیکی بر اساس تجزیه و تحلیل اجزای مختلف بیولوژیکی است و شاخص های فیزیکوشیمیایی و هیدرومورفولوژیکی تکمیل کننده این ارزیابی است. هدف این مقاله ارائه روشهای بیولوژیکی مورد استفاده در ارزیابی وضعیت آب با تمرکز ویژه بر سنجش زیستی و همچنین ارائه مروری بر روشهای پایش وضعیت آب است. روشهای آزمایش بیولوژیکی هم شامل نظارت زیستی و هم تجزیه و تحلیل زیستی است. پایش زیستی آب برای ارزیابی و پیش بینی وضعیت آب استفاده می شود. هدف از این مطالعات جمع آوری داده ها در مورد آلودگی آب و پیش بینی تاثیر آن است. پایش زیستی از ارگانیسم هایی استفاده می کند که با آسیب پذیری خاصی در برابر آلاینده ها مشخص می شوند. ارگانیسم های شاخص زیستی عبارتند از جلبک ها، قارچ ها، باکتری ها، بی مهرگان لارو، سیانوباکتری ها، بزرگ بی مهرگان و ماهی ها. تجزیه و تحلیل زیستی مبتنی بر گیرنده های آلاینده هایی است که می توانند از نظر بیولوژیکی مواد فعال باشند. در تجزیه و تحلیل زیستی، از حسگرهای زیستی مانند ویروسها، باکتریها، آنتی بادیها، آنزیم ها و آزمایشهای زیستی برای ارزیابی درجات آلودگی استفاده میشود.