ارزیابی تاثیر کود بیولوژیک نیتروکسین و بیوسوپرفسفات بر ویژگی های رشدی و آنزیمی گیاه بابونه در پاسخ به سطوح مختلف تنش شوری

در حال حاضر با توجه به خشکسالی های اخیر آب شیرین قابل استفاده برای کشت و کارگیاهان زراعی و دارویی در حال کاهش میباشد، بنابراین لازم است با بهره برداری از تکنیکهای جدید به زراعی از جمله پرایمینگ از آبهای شور و لبشور برای آبیاری این محصولات استفاده گردد. این تحقیق با هدف بررسی اثر پرایمینگ بذر با کودهای بیولوژیک نیتروکسین و بیوسوپرفسفات ارتفاع، تعداد شاخه های جانبی و خصوصیات بیوشیمیایی بابونه آلمانی تحت تاثیر تنش شوری در سال ۱۴۰۱ به صورت آزمایش گلخانه ای در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار طراحی و اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل ۵ سطح تنش شوری آب (شاهد، ۲، ۴، ۶ و ۸ دسی زیمنس برمتر) و سه سطح تلقیح کود بیولوژیک با بذر شامل (بدون تلقیح (شاهد)، تلقیح بذر با کود نیتروکسین و تلقیح بذر با کود بیوسوپرفسفات) بود. نتایج این تحقیق نشان داد که با افزایش شوری ارتفاع بوته بصورت معنیداری کاهش و میزان پرولین و قندهای محلول افزایش یافت. به طوری که با افزایش سطوح شوری از تیمار شاهد به ۲، ۴، ۶ و ۸ دسی زیمنس بر متر محتوای پرولین برگ بابونه آلمانی به ترتیب ۵/۴۸، ۳۲/۶، ۶/۶۹ و ۹۱/۲ درصد افزایش یافت. از نظر محتوای پرولین برگ بوته بابونه در سطح شوری شاهد و شوری ۲ دسی زیمنس بر متر و همچنین بین سطوح شوری ۶ و ۸ دسی زیمنس بر متر تفاوت معنیداری مشاهده نشد. نتایج همچنین نشان داد تلقیح بذور با کودهای نیتروکسین و بیوسوپرفسفات نسبت به تیمار عدم تلقیح منجر به بهبود خصوصیات رشدی گیاه در شرایط تنش شوری شد. به طورکلی نتایج این تحقیق بیانگر آن است که تلقیح بذور بابونه آلمانی با کودهای مورد بررسی در این تحقیق در شرایط شور میتواند منجر به کاهش اثرات منفی تنش شوری بر خصوصیات کمی گیاه گردد.