تحلیلی بر رویکرد پیاده راه سازی در مدیریت شهری شیراز

امروزه پیاده مداری و پیاده راه به عنوان یک رویکرد انسان محور شناخته می شود ولی رویکرد تزیینی و کالبدی که تنها به ساخت عرصه های پیاده می پردازد، مشکل و مساله بیشتر طرح های پیاده محور در کشور است. تحقیق حاضر با هدف تحلیل و بررسی رویکرد مدیریت شهری شیراز در احداث پپاده راه و فضاهای پیاده مدار، با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی به این موضوع پرداخته است. نتایج بررسی اسناد فراد ست طرح ها و برنامه های اجرایی نشان می دهد رویکرد مدیریت شهری در مکان یابی فضاهای پیاده مدار بر پتانسیل کالبدی فضا و صرفه اقتصادی برای اجرای طرح تاکید داشته و سایر پتانسیل ها (اجتماعی، منظر و..) پیاده راه همواره مغفول مانده است و در پایان پیشنهاداتی ارائه شده از جمله: سازمان فضایی و نظام محله بندی شیراز بازنگری گردد و سند راهنما و منشور حقوق زندگی پیاده و انسان مداری در شهر شیراز تدوین و اجرا گردد.