تخصیص نیرو در مرزهای زمینی ایران در صورت حمله همسایگان با استفاده از بازی های امنیتی فازی

برقراری امنیت در مرزهای مختلف کشور جز مهم ترین اولویت های نیروهای نظامی بویژه نیروی زمینی می باشد. هدف این مقاله بررسی بازی های امنیتی، اهمیت، مدل سازی، حل و کاربرد آن ها در تصمیم گیری و تصمیم سازی دفاعی در محیط عدم قطعیت است. در این مقاله بازی های امنیتی بین یک مدافع و چند مهاجم مورد بررسی قرار گرفته و مطلوبیت های بازیکنان و نحوه محاسبه آنها شرح داده شده است. برای حل مشکل عدم قطعیت مدافع برای رویارویی با نوع مهاجم ناشناخته از رویکرد بازی بیزی استفاده شده است و برای رفع مشکل عدم قطعیت ناشی از ابهام در فهم کارشناسان و قضاوت نادقیق آنها، نظریه فازی به کار گرفته شده است به عنوان نمونه کاربردی از این نوع بازی ها در ایجاد امنیت در مرزهای زمینی بیان شده و مدل این مسئله به صورت یک بازی امنیتی چند هدفی مورد بررسی قرار گرفته است برای این منظور به بررسی تحرکات و اقدامات کشور جمهوری آذربایجان در منطقه پرداخته ایم و برای جلوگیری از حمله این کشور به مرزهای مشترک زمینی ایران و آذربایجان به تخصیص و پوشش مناسب چهار استان هم مرز (گیلان، اردبیل، آدربایجان غربی و آدربایجان شرقی ) توسط یگان های زمینی موجود در منطقه عملیاتی پرداخته ایم. در نهایت می توان نتیجه گرفت که بسیاری از مسائل پیچیده نظامی را می توان با استفاده از بازی های امنیتی مورد بررسی قرار داد و الگوی حل بهینه آن را طراحی نمود.