ارزیابی رفتار سازه فولادی ۱۰ طبقه مجهزبه میراگرهای تسلیمی TADAS در زلزله های نزدیک و دور از گسل با استفاده از تحلیل تاریخچه زمانی

زلزله یکی از آشناترین پدیده های طبیعی است که به دلیل عدم امکان پیش بینی زمان وقوع و پیشگیری از زمین لرزه به دنبال خود خسارت جانی و مالی بسیاری را به همراه دارد و ایران با ساختار ویژه لرزه زمین ساخت، وجود گسل های فعال و لرزه خیزی زیاد در زمره مناطق با خطر بالای زلزله در جهان قرار دارد. استفاده از سیستم های مستهلک کننده انرژی در ساختمان ها می تواند از تخریب سازه در برابر زلزله جلوگیری به عمل آورد. یکی از ابزارها و روش های جدید و کارآمد مقابله با زلزله، استفاده از انواع میراگرهای غیرفعال در صنعت ساختمان است. مکانیزم عملکرد این وسایل به گونه ای است که با انجام تغییر شکل های ویژه، مقدار زیادی از انرژی ورودی به سازه بر اثر بارگذاری دینامیکی را جذب و مستهلک میسازند. شاید تا سه دهه پیش بحث مربوط به فاصله کانون زلزله تا سایت مخاطب چندانی نداشته و تنها یه صورت کلی و در موارد خاصی چون روابط کاهندگی بدان پرداخته می شده است، ولی پس از وقوع زلزله های مخرب و قوی Northridge ۱۹۴ و Kobe ۱۹۹۵ و یا Chichi ۱۹۹۹ توجه محققین به زلزله های نزدیک به منبع لرزه ای (Near Field) یا نزدیک گسل (Near Fault) و خصوصیات منحصر به فرد آنها جلب شده است. در این پژوهش، به بررسی رفتار لرزه ای سازه مجهز به میراگر تسلیمی TADAS تحت زلزله های نزدیک و دور از گسل و مقایسه عملکرد آن در ارتفاع، به آنالیز دینامیکی غیرخطی پرداخته شده است. برای این منظور،اینبار سازه با ارتفاع ۱۰ طبقه انتخاب و در نرم افزار Etabs تحلیل و طراحی شده است. سپس به منظور مقایسه عملکرد، سازه کنترل شده با میراگر TADAS و تحت سه شتاب نگاشت نزدیک گسل و سه شتاب نگاشت دور از گسل در نرم افزار OpenSees تحلیل دینامیکی غیرخطی انجام شده و پاسخ از سازه به دست آورده شده است. در نهایت برای بررسی عملکرد سازه، مقادیر ماکزیمم جابجایی مطلق و نسبی، ماکزیمم شتاب مطلق هر طبقه و همچنین برش پایه طبقات به عنوان پاسخ سازه محاسبه شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد عملکرد سازه تحت زلزله های دور از گسل بهتر از زلزله های در نزدیک گسل می باشد.