ارزیابی آجرکاری مساجد ایرانی دوره ی پهلوی از منظر زیبایی شناسی (نمونه موردی مسجد آیت الله جلیلی کرمانشاه)

آجرکاری یکی از مهم ترین عناصر تزئینی و بخش جدایی ناپذیر معماری اسلامی ایران به حساب می آید . باید اذعان داشت که استفاده از هنر های متعدد آجرکاری، جلوه و زیبایی خاصی به بناها می دهد . در آثار گوناگون معماری بر جای مانده از دوران مختلف بعد از اسلام ایران همواره شاهد نمونه هایی پر ارزش از استادکاران ایرانی در آفرینش سطوح آجری در زیباترین طرح ها و تناسبات زیبا و موزون بوده ایم. که دوره پهلوی نیز از این امر مستثنی نیست .در این راستا نمای بیرونی ابنیه زمینه مناسبی برای اعمال ذوق و سلیقه هنرمندان به ویژه در هنر آجرکاری بوده است تا عظمت و زیبایی خیره کننده ای را القا کنند. در این مقاله منظور از آجرکاری یک عنصر تزئینی و عضو اصلی در ابنیه است که علاوه بر این که انتقال بارهای فشاری را برعهده دارد نقش زیبایی شناسی را به بنا می دهد. هدف از این مقاله ارزیابی تزئینات آجرکاری مساجد ایرانی دوره ی پهلوی از منظر زیبا شناسی (نمونه موردی مسجد آیت الله جلیلی کرمانشاه) است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی از نظر روش به صورت ترکیبی (توصیفی- تحلیلی و بازدید میدانی) با تکنیک تحلیل محتوای متن می باشد. یافته های این تحقیق خاکی از آن است که معیارهای زیبایی شناسی آجرکاری مساجد دوره پهلوی شامل: سادگی، توالی، تاکید، توازن، تنوع، مقیاس ،پایدار می باشد. با ارزیابی آجرکاری مسجد آیت الله جلیلی می توان نتیجه گرفت که آجرکاری دوره پهلوی در مساجد، دارای این معیارها می باشند. در نتیجه می توان گفت اهمیت این موضوع آنجاست که مهمترین مسئله آجرکاری دوره پهلوی در مساجد تناسبات، تزیینات و زیبایی شناسی است.