بازشناسی نقش آجرکاری از منظر جایگاه تزئینات در مناره مساجد دوره سلجوقیان (نمونه موردی : مناره مسجد جامع سمنان)

بهبود کیفیت سیمای شهری و پوسته و نمای ساختمانه ا یکی از مفاهیم محوری دانش و حرفه طراحی معماری بوده و طبیعتا از اهمیت نظری و عملی فراوانی برخوردار است و در این بین، بهره گیری از مصالح بومی مخصوصا انواع آجر به علت ماهیت خاص خود، از اثر گذارترین مصالح برای جایگزینی مناسب و مقابله با ترویج بدون برنامه ی استفاده نادرست از سبک طراحی نمای رومی و کلاسیک در جهت تقویت اصالت در طراحی پوسته ی شهری و بهره گیری از سبک طراحی نمای سنتی ایرانی می باشند. از آنجایی که الگوهای بکار رفته در معماری تاریخی ایران دارای اشکال و طرحهای متعددی می باشد، در این مقاله در ابتدا با روش توصیفی به تعریف مفاهیم آجرکاری و تزیینات در معماری پرداخته شده و با شناسایی الگوهای آجرکاری در یک برش از تاریخ ایران و مخصوصا دوره ی خارزمشاهیان، به روش تحلیل محتوای متون و منابع پرداخته است. و نهایتا امید است از این مولفه های بررسی شده در این پژوهش برای بهبود و ارتقاء کیفیت طراحی و اجرای نمای ساختمانهای شهری معاصر بر مبنای بهرگیری از فواید و اصول والگوهای مفید و قابل استفاده در معماری امروزی بهره برد.