بازشناسی مولفه های تاثیر گذار بر حس تعلق مکان در فضاهای (باز و نیمه باز) خانه های تاریخی اصفهان

ارتباط عاطفی مثبت بین انسان و مکان یا (دلبستگی به مکان) مبنایی برای ارضای بسیاری از نیازهای انسان به واسطه مکان معنا بخشی به زندگی برشمرده شده است. به ویژه دلبستگی به مکانهای با اهمیت برای انسان که شاخصترین آنها فضای سکونت است. فضاهای باز نیمه باز مابین ساختمانهای مسکونی بستر پیوند ساکنان با طبیعت محل گذران اوقات فراغت در مکان بیرونی بلافصل خانه است. در این راستا پژوهش حاضر به بازشناسی مولفه های تاثیرگذار بر حس تعلق به مکان فضای باز نیمه باز خانه های تاریخی اصفهان در جهت افزایش حس تعلق ساکنین با فضای باز نیمه باز مجتمع مسکونی می پردازد.هدف: این مقاله برآن است که با استناد به شناسایی مولفه های تاثیرگذار بر حس مکان در فضاهای باز نیمه باز خانه های تاریخی اصفهان است. پرسشهای پژوهش : - چه ویژگی هایی در فضاهای باز خانه های سنتی باعث افزایش حس دلبستگی به مکان می شوند؟- شاخصه های موثر در ایجاد حس دلبستگی به مکان چیست ؟روش تحقیق : در این پژوهش از روش تحقیق کیفی استفاده شده ابزار گردآوری اطلاعات منابع کتابخانه ای برای گردآوری اطلاعات از روش میدانی (مصاحبه، مشاهده) استفاده شد است.نتیجه گیری: با توجه به مطالعات انجام شده و نتایج حاصل از پژوهش می توان راهکارهایی نظیر فضاهای انسانی (فضاهای دورهمی، فضاهای خلوتت خصوصی)، فضاهای طبیعی (پیوند فضاهای انسانی با طبیعت، حیاط خلوت ،هم آغوشی طبیعت با خانه، مصالح متواضع)، فضاهای انعطاف پذیر (دیوارهای منبسط شونده ، عناصر نیمه ثابت) و.. ارائه داد از سویی دیگر ارزیابی این فضاها براساس ویژگی های عملکردی، ویژگی های فضایی و ویژگی های مدیریتی صورت خواهد گرفت. نتایج به دست آمده در نهایت مبنای طراحی مجتمع مسکونی با قابلیت ایجاد حس تعلق برای ساکنین قرار خواهد گرفت.