طراحی هتل با رویکرد پایداری و افزایش حس سرزندگی

امروزه در هزارهی سوم، گردشگری در دنیای مدرن همواره از جایگاه ویژه ای نزد جهانیان برخوردار بوده است و صرفا اختصاص به طبقه ای خاص ندارد، بلکه همگان می کوشند از مکان های جدید بازدید نموده و با تمدن ها، فرهنگ ها و زیستگاه های طبیعی گوناگو ن آشنا شوند و به یاری آن تجارب و دیدگاه های نو و مفیدی کسب نمایند. با توجه به جهانی شدن صنعت گردشگری و تسهیل مسافرت، نیاز مبرم به مکان های اقامتی هم احساس می شود. مکانی که از درون همان اقلیم و عاری از آسیب های زیست محیطی باشد و همچنین حس تعلق و سرزندگی را تداعی کند. احداث هتل ها با رویکرد پایداری موجب ارتباطی سودبخش میان گردشگران و محیط پیرامون گردیده و لذا تاثیر مثبتی در پایداری محیط زیست منطقه و مراکز اقامتی توریستی پدید آمده است. انسان ها به دلیل مواجه شدن با چالش هایی نظیر گرمایش کره زمین، کمبود منابع انرژی و چالش های مرتبط با آسیب های زیست محیطی، سعی بر این دارند با ساخت ساختمانهای سازگار با محیط و ترویج ساختمان های سبز به این مسائل پاسخ دهند. ساخت و ساز سبز به کل چرخه ی عمر ساختمان اطلاق می شود، که شامل حداکثر میزان صرفه جویی در منابع (انرژی، آب، زمین و مصالح)، حفظ محیط زیست، کاهش آلودگی، تامین سلامت افراد، استفاده ی راحت و موثر از فضا و ایجاد یک نوع هماهنگی در طبیعت و معماری می شود. تفاوت حس مکانی افراد در مکان های مختلف، برآیند تفاوت تجربیات حاصل از فعالیت ها و فضاها است. اهمیت این موضوع باید در جهت شکل گیری فعالیت های متنوع و نیز بهبود سیمای هتل در ذهن کاربران فضا باشد تا موجب ارتقای حس مکانی و خاطرات و میراث ناشی از سفر در محیط های گردشگری شود. شادابی و سر زندگی حلقه ی مفقوده ی محیط های گردشگری است.