بررسی تغییرات رنگ و بافت خرمای ( رقم کبکاب) بسته بندی شده تحت فشار اتمسفری یا خلا طی انبارداری در دماهای مختلف

سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 121

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJBSE-42-2_012

تاریخ نمایه سازی: 2 خرداد 1402

چکیده مقاله:

خرما معمولا در معرض دو نوع فساد میکروبی و فیزیولوژیکی قرار می گیرد و حساسیت آن نسبت به دو نوع فساد با شرایط نامناسب نگهداری افزایش می یابد. نامناسب بودن شرایط نگهداری و نوع بسته بندی و در نتیجه تغییر خواص فیزیکوشیمیایی آن در طی زمان انبارمانی، از مهمترین مشکلات صنعت خرما است. در این تحقیق خرما (رقم کبکاب)، پس از برداشت نمونه جهت انجام آزمایش های اولیه، در بسته های پلاستیکی از جنس پلی آمید/ پلی اتیلن با ضخامت ۱۰۰ میکرون، به صورت تحت خلا و با فشار اتمسفری بسته بندی شده و در دماهای ۲۰- ، ۴ ، ۲۵ و ۴۰ درجه سلسیوس قرار داده شد. در طول دوره نگهداری شش ماهه، کیفیت خرماها از لحاظ رنگ و بافت بررسی گردید. بر اساس نتایج حاصله، اثر دما ، زمان نگهداری و نوع بسته بندی بر شاخص های رنگی ( L*, a* ,b* ) و خاصیت صمغی بودن و قابلیت جوندگی خرما، در سطح احتمال یک درصد معنی دار می باشد. اثرات متقابل دما، زمان نگهداری و نوع بسته بندی نیز بر ویژگی های مورد بررسی خرما معنی دار بوده است. بیشترین میزان شاخص های L* و a* به ترتیب مربوط به خرمای نگهداری شده در دمای ۴ و ۲۰- درجه سلسیوس می باشد و کمترین مقدار آنها در دمای ۴۰ درجه سلسیوس مشاهده شده است. میزان این دو شاخص رنگی در خرماهای بسته بندی شده تحت فشار اتمسفری نسبت به خلا بیشتر بوده است. کمترین میزان شاخص b*، مربوط به خرمای نگهداری شده در دمای ۴۰ درجه سلسیوس می باشد و بیشترین میزان این شاخص در خرمای بسته بندی شده تحت فشار اتمسفری و در آغاز دوره نگهداری (زمان صفر) مشاهده شده است. بیشترین میزان خاصیت صمغی بودن و قابلیت جوندگی مربوط به خرماهای نگهداری شده در دمای۴۰ درجه سلسیوس و در ماه ششم نگهداری می باشد. میزان این دو ویژگی بافتی در دماهای ۲۰- ، ۴ و ۲۵ درجه سلسیوس با شیب ملایمی رو به افزایش و در دمای ۴۰ درجه سلسیوس شیب تندتر بود.

نویسندگان

سیما چراغی دهدزی

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر

ناصر همدمی

استادیار، دانشگاه صنعتی اصفهان