ارزیابی تطبیقی محلات به لحاظ شاخص شکوفایی شهری (مورد مطالعاتی: محلات منطقه ۶ کلان شهر تهران)

امروزه شکوفایی شهری به عنوان یکی از راهکارهای نیل به رشد اقتصادی، حاکم بودن روابط اجتماعی، پایداری محیطی و کیفیت زندگی بهتر در شهرها و محله های شهری مطرح می باشد. بحث درباره مفهوم شکوفایی شهری نخستین بار در دهه ۱۹۳۰ شکل گرفته است. در سال ۲۰۱۲ از سوی سازمان اسکان بشر ملل متحد شاخص های جامعی در مورد شکوفایی شهری مطرح شد. هدف این پژوهش نیز ارزیابی تطبیقی محلات منطقه ۶ کلان شهر تهران بر اساس شاخص های شکوفایی شهری می باشد. به کارگیری شکوفایی شهری در برنامه ریزی محله ای سیاستی نوین در توسعه ی شهری پایدار است. این پژوهش، بر اساس روش از نوع تحقیقات توصیفی-تحلیلی و بر اساس هدف کاربردی می باشد. روش گردآوری داده ها به صورت اسنادی- کتابخانه ای بوده است. از مدل WASPASبرای رتبه بندی محله ها و از مدل آنتروپی برای وزن دهی به شاخص ها استفاده شده است. نتایج حاصل از به کارگیری مدل تصمیم گیری WASPAS نشان می دهد بین محلات ۱۴ گانه منطقه شش نسبت به شاخص های شکوفایی شهری تفاوت وجود دارد. سطح بندی محلات ازلحاظ شکوفایی شهری بیانگر این مطلب بوده است که سه محله یوسف آباد، کشاورز و ولیعصر به ترتیب با امتیاز نهایی، ۳۳۷/۰، ۳۳۴/۰ و ۲۵۹/۰ دارای وضعیت مطلوب، شش محله دارای وضعیت متوسط و پنج محله (نظامی گنجوی، جهاد، بهجت آباد، فاطمی و جمال زاده) دارای وضعیت نامطلوب و در اولویت برنامه ریزی توسعه شهری می باشند. همچنین نتایج نشان داد که بعد زیست محیطی شکوفایی شهری دارای بیشترین محلات (۱۱ محله) با شرایط نامطلوب بوده است.