اثر تغییر اقلیم بر تبخیر-تعرق مرجع در استان مازندران

انتشار گازهای گلخانه­ای باعث گرم شدن و تاثیر بر مولفه­­های آب و هوایی می­شود و در نتیجه نیاز آبی بخش کشاورزی را تحت تاثیر قرار می­دهد. این پژوهش با هدف شناخت تاثیر تغییرات آب و هوایی بر تبخیر-تعرق مرجع در استان مازندران انجام پذیرفت. برای این منظور داده­های اقلیمی ایستگاه­های هواشناسی قراخیل، بابلسر، نوشهر و رامسر، طی سال­های ۲۰۰۵-۱۹۸۵ استفاده شد. داده­های هواشناسی دوره آینده (۲۰۸۱-۲۰۰۶) با استفاده از مدل Can EMS۲ و تحت سناریوهای RCP۲.۶، RCP۴.۵ و RCP۸.۵ برآورد شد و با استفاده از پارامترهای آب و هوایی، تبخیر-تعرق مرجع برای دوره­های آینده محاسبه شد. برای ریزمقیاس نمایی پارامترهای اقلیمی از مدل SVM استفاده گردید. نتایج نشان داد دمای بیشینه و دمای کمینه طی دوره آتی افزایش خواهد یافت و دمای بیشینه سالانه در ایستگاه­های هواشناسی منتخب تحت سناریوهای اقلیمی RCP۲.۶، RCP۴.۵ و RCP۸.۵ به­ترتیب ۵/۱، ۲ و ۳ درجه سانتی­گراد افزایش خواهد یافت. دمای کمینه در ایستگاه­های منتخب تحت سناریوهای اقلیمی RCP۲.۶، RCP۴.۵ و RCP۸.۵ به ترتیب ۸/۳، ۷/۵ و ۷/۵ درجه سانتی­گراد افزایش خواهد یافت. همچنین بارش طی دوره­های آتی در ایستگاه­های هواشناسی منتخب بین ۸ تا ۲۹ درصد کاهش می­یابد. نتایج نشان می­دهد در تمام ایستگاه­های هواشناسی در بعضی از ماه­ها افزایش و در بعضی از ماه­ها کاهش تبخیر-تعرق مرجع نسبت به دوره پایه وجود دارد. بیشترین افزایش دمای بیشینه تحت سناریوهای مختلف اقلیمی در ماه مارس بین ۴/۱ تا ۴/۶ درجه سانتی­گراد در ایستگاه هواشناسی بابلسر اتفاق خواهد افتاد و بیشترین افزایش دمای کمینه تحت سناریوهای مختلف اقلیمی بین ۸/۳ تا ۷/۵ درجه سانتی­گراد در ماه فوریه در ایستگاه هواشناسی قراخیل رخ می­دهد. نتایج نشان داد، بیشترین و کمترین درصد تغییرات تبخیر-تعرق مرجع، به ترتیب در ماه­های اکتبر و مارس رخ خواهد داد. بررسی تبخیر-تعرق مرجع در ایستگاه­های منتخب نشان می­دهد، درصد تغییرات تبخیر-تعرق مرجع در ماه­های مختلف، بین ۱/۱۶- تا ۷/۲۵ درصد متغییر است، که بیشترین افزایش و کاهش تغییرات تبخیر-تعرق مرجع به­ترتیب در ایستگاه رامسر و قراخیل رخ خواهد داد.