ارزیابی عملکردی، مورفومتریک و بافت شناسی تغییرات هیپوکامپ در مدل دمیلیناسیون موش صحرایی

مولتیپل اسکلروزیس (MS) شایع ترین بیماری خودایمنی است که تقلیل تدریجی بافت مغز و نخاع در شروع بیماری ظاهر می شود. از دیگر علائم مهم این بیماری اختلالات شناختی، یادگیری و حافظه است. هدف از این مطالعه مقایسه تغییرات مورفومتریک، بافت شناسی و عملکردی در مدل دمیلینه سازی در هر دو جنس نر و ماده بود. در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی نر و ماده ویستار در چهار گروه آزمایشی مورد بررسی قرار گرفتند.. دمیلیناسیون با تزریق اتیدیوم بروماید در ناحیه بطنی القا شد. اثر مزمن دمیلیناسیون بر حافظه فضایی، حرکت و هماهنگی به ترتیب با استفاده از ماز آبی موریس (MWM) و بالینی و تست پرتو تعادل بررسی شد. تخریب میلین، مرگ سلولی و نوروژنز و همچنین پارامترهای مورفومتریک برای مغز و هیپوکامپ بررس شدند. دمیلیناسیون شاخص زمان و فاصله را افزایش داد و زمان ماندن در بخش مورد نظر را در آزمون ماز آبی کاهش داد (۰/۰۰۱>p). همچنین نمره شدت عصبی عضلانی و اصلاح شده را افزایش می دهد (p<۰/۰۱) . دمیلینه سازی بیان کاسپاز ۳ را افزایش داد (p<۰/۰۵) و بیان نستین را کاهش داد (p<۰/۰۰۱) که ارتباط مستقیمی با میزان آسیب دارد. این مطالعه تعامل بین شبکه های ساختاری و عملکردی هیپوکامپ را در تبیین یادگیری و حافظه فضایی در مراحل اولیه ام اس نشان داد.