اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر تئوری انتخاب بر مهارتهای حل مساله و تحمل ناکامی معتادان در حال ترک

تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش گروهی مبتنی بر تئوری انتخاب بر مهارتهای حل مساله و تحمل ناکامی معتادان در حال ترک به تعداد حدود ۹۰۰۰ نفر انجام گرفته است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری اطلاعات از جمله طرحهای پژوهشی تجربی به شمار میرود. جامعه آماری شامل تمامی معتادان مرد در حال ترک مراکز اقامتی میان مدت استان البرز در سال ۱۴۰۱ که به روش نمونه گیری در دسترس، ۶۰ نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه جای گرفتند. به افراد گروه آزمایش آموزش گروهی مبتنی بر تئوری انتخاب طی ۵ جلسه ی ۹۰ دقیقه ای (هفته ای یک جلسه) ارائه شد. ولی افراد گروه کنترل در جریان برنامه های روتین مرکز اقامتی میان مدت قرار گرفتند . سپس نمرات مهارتهای حل مسئله و تحمل ناکامی آزمودنیهای هر دو گروه آزمایش و گروه گواه در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از دو پرسشنامهی مهارتهای حل مساله هپنر و پترسن ( ۱۹۸۲) و تحمل ناکامی هارینگتون (۲۰۰۵) جمع آوری شد و با روش آماری تحلیل کوواریانس (منوا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش گروهی مبتنی بر تئوری انتخاب بر مهارتهای حل مساله در معتادان در حال ترک تاثیر معنادار دارد. بدین صورت که میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایش در مهارتهای حل مساله (اعتماد به حل مساله، سبک گرایش-اجتناب، کنترل شخصی) به طور معنادار بیشتر از میانگین گروه گواه بود. همچنین آموزش گروهی مبتنی بر تئوری انتخاب از بین مولفه های چهارگانه تحمل ناکامی (تحمل عاطفی، تحمل هیجانی، تحمل نرسیدن به اهداف پیشرفت، تحمل ناعدالتی) معتادان در حال ترک بر دو مولفه تحمل نرسیدن به اهداف پیشرفت و تحمل ناعدالتی تاثیر معنادار دارد. بدین صورت که میانگین نمرات پسآزمون گروه آزمایش در دو مولفه تحمل نرسیدن به اهداف پیشرفت و تحمل ناعدالتی به طور معنادار بیشتر از میانگین گروه گواه بود.