بررسی نقش سبک های مربیگری و خودکارآمدی در عملکرد مربیان آمادگی جسمانی شرق تهران

هدف این پژوهش بررسی نقش سبک های مربیگری و خودکارآمدی در عملکرد مربیان آمادگی جسمانی انجام گرفت جامعه آماری این پژوهش را کلیه مربیان آمادگی جسمانی شرق تهران در سال ۱۴۰۰بوده. روش تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نوع همبستگی است ، برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد؛ و با توجه به اینکه کل جامعه ۱۵۰ نفر بود با استفاده از جدول مورگان ۱۱۰نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های عملکرد شغلی پاترسون (۱۹۹۲)، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران(( ۱۹۸۲ و پرسشنامه سبک های رهبری باس و آولیو((۱۹۸۵ استفاده شد. برای بررسی نرمال بودن متغیرهای پژوهش آزمون کالمو گراف - اسمیرنوف K-S انجام شد. نتایج تحقیق با استفاده از روش همبستگی و رگرسیون چند متغیره مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت و یافته ها نتایج قابل قبولی را نشان دادند. نتایج به دست آمده فرضیه تحقیق مبنی بر اینکه " سبک های مربیگری توان پیش بینی عملکرد مربیان آمادگی جسمانی را دارد." تایید می شودو همچنین با توجه به آنچه نتایج به دست آمده فرضیه تحقیق مبنی بر اینکه " خودکارآمدی توان پیش بینی عملکرد مربیان ورزشی را دارد." تایید می شود. همچنین نتیجه دیگر این تحقیق نشان داد که خودکارامدی توان پیش بینی مثبت و معناداری عملکرد مربیان آمادگی جسمانی را دارد. به طوری که هر چقدر مربیان آمادگی جسمانی ما از خودکارامدی بالاتری برخوردار باشند، عملکرد مربیگری بهتری خواهند داشت.