پیش بینی رفتارهای رانندگی بر اساس دشواری تنظیم هیجان و خشم با میانجی گری تاب آوری در زنان

هدف از اجرای پژوهش حاضر، پیش بینی رفتارهای رانندگی بر اساس دشواری تنظیم هیجان و خشم با میانجی گری تاب آوری در زنان بود. روش این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل رانندگان زن شاغل در ادرات دولتی و خصوصی شهر گچساران در سال ۱۴۰۰ بودند. بدلیل عدم دسترسی به آمار رسمی، نمونه آماری بصورت حدودی بر اساس اطلاعات کسب شده شخصی از ادارات دولتی و خصوصی، کلیه زنانی که توانایی رانندگی داشته و گواهینامه رانندگی داشتند در نظر گرفته شدند که تعداد آن ها ۲۸۰ نفر در نظر گرفته شد. بر اساس جدول مورگان و با توجه به تعداد جامعه آماری، تعداد ۱۶۲ نفر حجم نمونه در نظر گرفته شدند و روش نمونه گیری با روش در دسترس در نظر گرفته شدند. روش جمع اوری داده ها بدین صورت انجام شد که پرسشنامه ها با استفاده از نرم افزار پرس لاین بصورت لینک درامده و برای آزمودنی ها ارسال گردید. تعداد داده های جمع اوری شده تعداد ۱۷۰ بود که با استفاده از فرمول ماهالانوبیس جهت حذف داده های پرت نیز اقدام شد و داده پرت یافت نشد در نتیجه تعداد کل پرسشنامه های جمع آوری شده حجم نمونه آماری در نظر گرفته شد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تاب آوری کونور و دیودسون، پرسشنامه پرخاشگری خشم اسپیلبرگر پرسشنامه رفتار رانندگی منچستر و مقیاس دشواری در تنظیم هیجان گرتز و روئمر استفاده شد. نتایج نشان داد، تاب آوری در پیش بینی رفتارهای رانندگی بر اساس دشواری تنظیم هیجان و خشم نقش میانجی گری نداشته است.