بررسی نانوکامپوزیت پلی وینیل الکل/کتیرا/Fe۳O۴ (PVA/GT/Fe۳O۴) جهت انتقال هدفمند داروی هیدروکسی کلروکین (HCQ)
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 82
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_NCMBJ-13-49_002
تاریخ نمایه سازی: 6 خرداد 1402
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: یکی از داروهای کمکی برای درمان بیماری مالاریا، برخی از تومورهای سرطانی و ویروسها، داروی هیدروکسی کلروکین (HCQ) است. جهت انتقال این دارو به سایت هدف، کنترل دوز و کاهش آسیبهای سلولی، میتوان از سیستمهای دارورسانی هدفمند استفاده نمود. در این پروژه نانوکامپوزیت مغناطیسی PVA/GT/Fe۳O۴ بر پایه هیدروژلهای PVA و GT تولید شده است که در آن نانوذرات مغناطیسی Fe۳O۴ بارگذاری شده و پارامترهایی از جمله میزان Fe۳O۴ و مقدار کراس لینک کننده بر نرخ رهایش دارو بررسی شده است.
مواد و روش ها: نانوکامپوزیت PVA/GT/Fe۳O۴ جهت انتقال داروی HCQ تولید شد و نرخ رهایش دارو توسط این نانوکامپوزیت در pH ۴/۷ و در بازههای زمانی مختلف به کمک دستگاه UV-Vis بررسی شد. از طرفی دیگر جهت بهینهسازی ساختار نانوکامپوزیت، تاثیر میزان نانوذرات Fe۳O۴ و مقدار مالئیک انیدرید در تورم نانوکامپوزیت و انتشار دارو مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: با توجه به نتایج بدست آمده از FTIR می توان به برهمکنش PVA با کتیرا پی برد. افزایش Fe۳O۴ تورم را به میزان بالایی کاهش داد و میزان انتشار دارو را تا ۲ برابر افزایش داد. افزایش مقدار اتصال دهنده عرضی نرخ انتشار دارو را کاهش داد. در طول ۶ ساعت بیشترین میزان انتشار تجمعی دارو متعلق به نانوکامپوزیت حاوی wt%۴ Fe۳O۴ بود(۹۲/۱۳ درصد).
بحث: تورم نانوکامپوزیت بهشدت بهمیزان Fe۳O۴ وابسته است دلیل آن میتواند مسدود شدن خلل و فرج هیدروژل جهت جذب آب باشد. افزایش میزان اتصال دهنده عرضی باعث کاهش رهایش دارو شد که ممکن است به دلیل کاهش انبساط شبکه هیدروژلی جهت رهایش دارو باشد.
نتیجه گیری: نانوکامپوزیت PVA/GT/Fe۳O۴ می تواند میزان انتشار دوز مشخصی از داروی HCQ را کنترل مینماید و عوارض جانبی آن را کاهش دهد در نتیجه میتواند بهعنوان حامل دارو جهت درمان بیماریهای مرتبط بررسی شود که نیازمند مطالعههای بالینی است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی زندی
Chemistry Department, Najafabad Branch, Islamic Azad University, Najafabad, Iran
حسین عباس تبار آهنگر
Chemistry Department, Najafabad Branch, Islamic Azad University, Najafabad, Iran
علی صفار
Chemistry Department, Najafabad Branch, Islamic Azad University, Najafabad, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :