اثربخشی فرزندپروری مبتنی بر رویکرد قلب پرورش یافته بر فراوالدگری، شایستگی والدین، سازگاری اجتماعی و تنظیم هیجان مادران کودکان ۱۲-۷ ساله

هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر رویکرد قلب پرورش یافته بر فراوالدگری، شایستگی والدین و تنظیم هیجان کودکان ۱۲-۷ ساله بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح دو گروه (یک آزمایش و یک گروه کنترل) با پیش آزمون، پس آزمون و دوره پیگیری ۴۵ روزه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دارای فرزندان ۱۲-۷ ساله شهر اصفهان در بهار ۱۴۰۱ را در برمی گیرد که به شیوه نمونه گیری در دسترس تعداد ۴۰ نفر از مادران دارای کودک ۱۲-۷ ساله مراجعه کننده به مراکز مشاوره فعال در حوزه کودک (راه برتر) انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و کنترل (۲۰ نفر) گمارده شدند. مداخله آموزشی بر روی گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای اجرا شد و به گروه کنترل آموزشی ارائه نشد. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه فراوالدگری هاواک و هولدن (۲۰۰۶)، پرسشنامه شایستگی والدین گیباد و واندرسمان (۱۹۷۸)، پرسشنامه تنظیم هیجان شیلدز و چکیتی (۱۹۹۷) و بسته آموزش فرزند پروری مبتنی بر رویکرد قلب پرورش یافته بود و داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش فرزندپروری مبتنی بر رویکرد قلب پرورش یافته بر فراوالدگری، شایستگی والدین و تنظیم هیجان کودکان ۱۲-۷ سال موثر بوده است و اثرات آموزش در مرحله پیگیری نیز باقی مانده است (۰۱/۰p<).