طراحی مدل سبک های دلبستگی در سازش روابط عاطفی با میانجی گری مهارت های ارتباطی در دانشجویان متاهل دانشگاه علوم پزشکی همدان

زمینه و هدف: یکی از عوامل موفقیت آمیز در زندگی زناشویی، مهارت های ارتباطی مناسب بین زوجین است؛ تحقیقات مختلف نشان داده است که مشکلات ارتباطی از رایج ترین مشکلاتی است که زوجین بیان می کنند. پژوهش حاضر به منظور ارائه مدل سبک های دلبستگی در سازش روابط عاطفی با میانجی گری مهارت های ارتباطی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان اجرا شد. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی و مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این مطالعه شامل ۴۱۰ نفر از زنان دانشجوی متاهل دانشگاه علوم پزشکی شهر همدان در سال ۹۹-۱۳۹۸ بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه سازگاری زناشویی (اسپانیر، ۱۹۷۶)، پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان هازان و شاور (۱۹۸۵) و پرسشنامه مهارت های ارتباطی کریستنسن و سالاوی (۱۹۸۴) جمع آوری شد. تجزیه وتحلیل داده ها به روش تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزارAMOS و SPSS نسخه ۲۰ انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد دلبستگی ایمن (۱۴/۰=β؛ ۰۰۱/۰>P) دارای اثر مستقیم بر مهارت های ارتباطی بود. همچنین مسیر غیرمستقیم دلبستگی ایمن با سازش عاطفی با میانجی گری مهارت های ارتباطی معنادار بود (۰۰۱/۰>P). نتیجه گیری: بنابراین، با توجه به نقش معنادار مولفه های سبک دلبستگی ایمن و مهارت های ارتباطی، درمانگران می توانند در بحث بررسی و درمان مشکلات سازگاری زناشویی به بررسی میزان مسئولیت پذیری، شادمانی، افزایش تاب آوری در برابر فشار روانی و آموزش مهارت های ارتباطی در زوجین بپردازند.