اثربخشی طرحواره درمانی بر همدم گزینی-دوری گزینی و دلزدگی زناشویی در زنان نابارور
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 151
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSPANY-4-1_009
تاریخ نمایه سازی: 6 خرداد 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: ناباروری یکی از مهمترین بحرانهای دوران زندگی است که منجر به مشکلات روانی و تجربیات استرس زای هیجانی شده و بر روابط متقابل زوجین تاثیرگذار است. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر همدم گزینی-دوری گزینی و دلزدگی زناشویی در زنان نابارور انجام شد. روش: طرح پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان نابارور شهر ساری که در ۶ ماهه اول سال ۱۳۹۸ به مرکز ناباروری مراجعه نموده اند، بودند. تعداد ۴۰ نفر با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس افراد گروه آزمایش پروتکل طرحواره درمانی یانگ (۱۹۹۰) را در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای به صورت گروهی تحت آموزش قرار گرفتند و گروه کنترل نیز آموزشی دریافت نکرد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های همدم گزینی-دوری گزینی برنشتاین و همکاران (۱۹۸۵) و دلزدگی زناشویی پاینز (۱۹۹۶) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره تحلیل شد. یافته ها: هاهنرتت۳ نتایج نشان داد که طرحواره درمانی بر همدم گزینی-دوری گزینی و دلزدگی زناشویی در زنان نابارور در مرحله پس آزمون موثر است (۰۵/۰P<). نتیجه گیری: با توجه به یافتهها این پژوهش می توان از طریق طرحواره درمانی به شیوه گروهی به بهبود همدم گزینی-دوری گزینی و دلزدگی زناشویی در زنان نابارور کمک نمود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
اعظم عباس زاده
Ph.D. Student, Department of Psychology, Gorgan Branch, Islamic Azad University, Gorgan, Iran
افسانه خواجوند خوشلی
Associate Professor, Department of Psychology, Gorgan Branch, Islamic Azad University, Gorgan, Iran
جوانشیر اسدی
Associate Professor, Department of Psychology, Gorgan Branch, Islamic Azad University, Gorgan, Iran