بیراه های لیبرالیسم درراه خصوصی سازی

ازدهه 1990 که مفهومی با نام خصوصی سازی بروز و ظهور نمود شاید گمان صاحب نظران و اقتصاددانان را برآن نمی رفت که این الگو بدین سان درجوامع دیوان سالار بسترهای باروری و تعالی حوزه های صنعت و اقتصاد را فراهم سازد پروسه خصوصی سازی که باعث انتقال اموال و املاک تحت مدیریت و مالکیت بخش دولتی به بخش خصوصی می گردد سایه رقابتی سودمحور و جمعی را بربازار می گستراند و که عملکرد کارایی اقتصادی و فنی را درظرفیت های موجود بالا خواهد بود درمقاله پیش رو برانیم تا نشان دهیموجود اشتراکی چون نفی مالکیت دولتی ساختار انحصاری بازار و میل به مالکیت خصوصی بازار رقابتی و تجارت خارجی فی مابین خصوصی سازی و لیبرالیسم کافیست تا مردم که ازجمله ارکان رکین خصوصی سازی می باشند را به خبط یکی دانستن این دو بکشاند و قبل از وقوع واقعه از برخی فرازونشیب های تاریخ لیبرالیسم که موجبات فردگرایی استثمار و ظلم را ایجاد کرده است به اصطلاح تجربه اندوزی کنند و ازسرمایه گذاری و شرکت درامور واگذاری شرکت ها امتناع بورزند.