بررسی کانی زایی باریت در پهنه گسلی ایپک با کمک روشهای دورسنجی و برداشت های ساختاری ، شمال ایران مرکزی

گسل لرزه زای ایپک با روند تقریبی WNW-ESE با طول حدودا ۸۵ کیلومتر از غرب روستای ایپک در استان البرز آغاز شده و تا آبگرم قزوین ادامه پیدا می کند. گسل ایپک با حرکت مورب لغز به صورت امتداد لغز چپگرد با مولفه شیبی معکوس، مسئول زلزله ی ویرانگر ۱۳۴۱ بویین زهرا می باشد. برخی منابع وجود حرکت قدیمی راستگرد را در گسل ایپک گزارش کرده اند که اطلاعات ناچیزی در این زمینه وجود دارد. مهترین شاهد حرکت راستگرد گسل ایپک جابجایی واحدهای سنوزوئیک در دو سوی گسل ایپک می باشند.گذشته از لرزهزا بودن این گسل ، در طی عملیاتهای اکتشافی مواد معدنی در سالهای اخیر، شواهدی از کانی سازی باریت با کنترل کننده های ساختاری در این منطقه گزارش شده است . در این پژوهش ، ابتدا با استفاده از مطالعات سنجش از دور، با روشهای آنالیز طیفی تصاویر شامل نسبت باندی و تجزیه و تحلیل مولفه اصلی در تصاویر استر و لندست ۸، زونهایی با احتمال کانی سازی باریت تفکیک گردیدند. به منظور صحت سنجی مطالعات سنجش از دور، از زونهای محتمل کانی سازی باریت بازدید صحرایی به عمل آمد. در طی مشاهدات صحرایی کانی سازی باریت ، آراگونیت و مالاکیت به صورت رگه ای و برشی در پهنه گسلی مشاهده گردیدند. برداشت های ساختاری از گسل ها و رگه ها نشان داد که کانی سازی محدود به درون پهنه گسلی ایپک بوده و خارج از زون برشی شکنای گسل ، کانی زایی بسیار کم و ناچیز است . بیشتر روندهای کانی زایی با ۱۵الی ۲۰ درجه اختلاف زاویه نسبت به روند اصلی گسل ایپک با روند تقریبی WSW-ENE و درون گسل های ریدلR۱ بوده وسایر رگه ها منطبق با روند اصلی گسل و گسل های آنتی ریدل (R’) می باشند که شواهد هندسی -جنبشی فوق و موقعیت رگه ها نسبت به گسل ایپک بیانگر تشکیل غالب آنها با حرکت جوان چپگرد گسل ایپک است اگرچه رگه های سازگار با حرکت راستگرد قدیمی نیز قابل مشاهده است .