ارتباط مسئولیت پذیری و جهت گیری مذهبی با قصد فرزندآوری در زنان مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت شهر یاسوج

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 177

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJNIU-35-136_005

تاریخ نمایه سازی: 7 خرداد 1402

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: فرزندآوری پدیده مهمی در حرکات جمعیتی بوده و برای کشورهایی که نرخ باروری آن ها زیر سطح جانشینی است،  به عنوان یکی از محورهای مهم توسعه پایدار محسوب می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین مسئولیت پذیری و جهت گیری مذهبی با قصد فرزندآوری در زنان مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت شهر یاسوج در سال ۱۳۹۸-۱۳۹۹ انجام شد. روش:   این مطالعه یک پژوهش مقطعی از نوع توصیفی همبستگی بود که بر روی ۲۴۰ زن متاهل بارور ۱۸ تا ۴۵ سال ایرانی مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت شهر یاسوج با روش نمونه گیری مستمر انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل مبتلا نبودن به بیماری های مزمن ناتوان کننده، بیماری روانی شناخته شده و یا هرگونه منعی برای بارداری درج شده در پرونده و یا به گفته خود مراجعه کننده بود. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه های مشخصات فردی، پرسش نامه مسئولیت پذیری هاریسون گاف، پرسش نامه جهت گیری مذهبی و یک سوال مربوط به تمایل به باروری استفاده شد. تحلیل اطلاعات با نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ و با استفاده از روش های آماری کای دو، تی مستقل و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه انجام شد.P<۰/۰۵  به عنوان سطح معناداری درنظر گرفته شد. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد بین مسئولیت پذیری و قصد فرزندآوری ارتباط معکوس و معناداری وجود داشته است (۰/۰۳۶=P). بدین صورت که در زنانی که نمره مسئولیت پذیری بالاتری داشتند، قصد فرزندآوری به طور معناداری پایین تر بود. در این مطالعه، بین جهت گیری مذهبی و ابعاد درونی و بیرونی آن با قصد فرزندآوری ارتباط معناداری مشاهده نشد. همچنین از بین مشخصات فردی افراد شرکت کننده در این پژوهش تنها بین سن (۰/۰۰۱= P) و طول مدت ازدواج (۰/۰۰۱=P) و همچنین تعداد فرزندان پسر (۰/۰۱۱=P) با قصد فرزندآوری ارتباط معناداری مشاهده شد.  نتیجه گیری: یافته های این مطالعه بیانگر کاهش قصد فرزندآوری زنان سنین باروری شهریاسوج  با افزایش مولفه هایی نظیر مسئولیت پذیری، سن، طول مدت ازدواج و همچنین تعداد فرزندان پسر بود. بنابراین توصیه می شود زنان بالای ۱۸ سال تشویق به فرزندآوری در سنین پایین تر شوند. همچنین شاید بتوان با آموزش مهارت های فرزندآوری، زنان با حس مسئولیت بالاتر را تشویق به فرزندآوری کرد. اگرچه این مسئله نیاز به مطالعات بیشتری دارد.

نویسندگان

لیلا امینی

Nursing and Midwifery Research Center, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.

کیمیا بخشی

Department of Midwifery, Faculty of Nursing and Midwifery, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.

هما صادقی اول شهر

Department of Midwifery, Faculty of Nursing and Midwifery, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.

شیما حقانی

Nursing and Midwifery Research Center, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :