زمینه و هدف: توجه به سلامت و
شادکامی زنان
سالمند که به علت امید به زندگی بیشتر، بیش از مردان در معرض تهدید تنهایی و انزوا، و عدم برخورداری از حمایت اجتماعی هستند، مستلزم پژوهش و برنامه ریزی دقیق است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه
سلامت عمومی و
شادکامی زنان
سالمند با و بدون همسر مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان بندرعباس در سال ۱۳۹۷ انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی،۳۹۰ زن
سالمند با و بدون همسر واجد معیارهای پژوهش مراجعه کننده به هشت مرکز بهداشتی درمانی منتخب شهرستان بندرعباس شرکت داشتند. روش نمونه گیری خوشه ای سهمیه ای بود و ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسش نامه
سلامت عمومی گلدبرگ و هیلیر پرسش نامه
شادکامی Axford بود. جهت تحلیل داده ها از از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱، و آمار توصیفی (فراوانی ، درصد و میانگین و انحراف معیار) و تحلیلی (کای دو، و تی مستقل، آنالیز واریانس)، استفاده شد.
یافته ها: از ۲۶۰ نفر زن
سالمند با همسر در این پژوهش، ۲۱۸ نفر (۸۳/۸ درصد)، و از۱۳۰ نفر زن
سالمند بدون همسر۸۳ نفر (۶۳/۸ درصد) زیر ۷۰ سال سن داشتند. اکثر زنان بدون همسر (۶۷/۶ درصد) و با همسر (۶۵ درصد)، دارای ۵ تا ۹ فرزند و بیش از نیمی از آنان در هر دو گروه دارای ۵ تا ۹ فرزند متاهل بودند. حدود نیمی از زنان در دو گروه دارای تحصیلات ابتدایی، و اکثرا خانه دار بودند. از لحاظ وضعیت اقتصادی اغلب (۶۱/۵ درصد از هر گروه) در سطح متوسط و نزدیک به نیمی از نظر مالی وابسته بودند. دو گروه مورد مطالعه از لحاظ تمام متغیرهای جمعیت شناختی به جز سن و تعداد سال های زندگی با همسر همگن بودند. نتایج نشان داد گرچه سالمندان با همسر، در مقایسه با سالمندان بدون همسر از سطح
سلامت عمومی مطلوب تر، و
شادکامی بیشتری برخوردارند، اما نتایج آنالیز کوواریانس نشان داد که این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نیست.
نتیجه گیری: گرچه برخی از تغییرات در سلامت جسمی و روانی با وضعیت تاهل قابل توضیح است، اما احتمالا عوامل دیگری غیر از صرف داشتن همسر، مانند کیفیت روابط خانوادگی نیز بر حس رفاه، سلامتی و
شادکامی این زنان
سالمند تاثیرگذار است که شناسایی آن ها مستلزم انجام تحقیقات بیشتری است.