ارزیابی کیفی تناسب آبیاری دشت گتوند استان خوزستان

هدف اصلی این تحقیق مقایسه روش های مختلف آبیاری بر اساس سیستم ارزیابی پارامتریک در زمینی به مساحت ۱۳۳۰۰ هکتار در دشت گتوند، جنوب غرب ایران است. هنگامی که خصوصیات خاک تجزیه و تحلیل و ارزیابی شد، نقشه های تناسب برای آبیاری سطحی، بارانی و قطره ای با استفاده از روشهای سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) تهیه شد. نتایج به دست آمده نشان داد که برای ۳۲۲۰ هکتار (۲۴,۲%) از سطح منطقه مورد مطالعه روش آبیاری سطحی به شدت توصیه شد. در حالی که برای ۹۰۱۵ هکتار (%۶۷,۶)از منطقه مورد مطالعه، روش آبیاری بارانی بسیار کارآمد و مناسب خواهد بود. همچنین مشخص شد که ۳۵۱۵ هکتار ۲۶/۴) درصد) از سطح منطقه مورد مطالعه برای آبیاری قطره ای بسیار مناسب است. نتایج نشان داد که با استفاده از روش های آبیاری بارانی به جای آبیاری سطحی و قطره ای تناسب ۱۲۵۹۰ هکتار ۹۴,۷) درصد) اراضی در دشت گتوند بهبود مییابد. مقایسه انواع مختلف روشهای آبیاری نشان داد آبیاری بارانی نسبت به روشهای آبیاری قطره ای و سطحی در بهبود تناسب اراضی برای آبیاری موثرتر و کارآمدتر بوده است. عوامل محدود کننده اصلی در استفاده از روشهای آبیاری سطحی، بارانی و قطره ای در این منطقه زهکشی و محتوای کربنات کلسیم خاک بود.