آثار اعلان موات و مسوولیت مدنی ناشی از تعرض به اراضی موات

نظام حقوقی اراضی موات در ایران از ابتدای قانونگذاری دارای نظام ثاببت و مشخصی نبوده است. و قانونگذارهدف و سیاست معین و مشخصی را در قوانین مربوطه در جهت تصدی و اعمال حاکمیست نسبت به اراضیموات مد نظر قرار نداده است. هر چند که در بعضی از قوانین از جمله قانون ثبت به صراحت حکم عدم قبولپذیرش ثبت اراضی موات از اشخاص را تصویب نموده است. با توجه به همین اهمیت است که شارع مقدساسلام برای تقویت بنیه مسلمین و رشد تولید و سلامت اقتصاد جوامع اسلامی، ضمن اهمیت فوق العاده بهاحیاء اراضی موات همواره آن را مورد تشویق قرار داده و به عنوان یکی از اسباب تملک مقرر می فرماید. تاآنجا که در زمان ظهور اسلام. به منظور تقویت بنیه مسلمین و سوق دادن نیروی کار و سرمایه هابه سمتتولیدات زیربنایی امر احیاء اراضی موات بگونه ای مورد تاکید و تشویق واقع می شود که علیرغم اینکه اینگونهاراضی جزو انفال و ثروتهای عمومی محسوب می گردند طبق موازین اعلام شده از سوی پیامبر گرامی اسلام،هر کس زمین مواتی را عمران و احیاء کند مالک ان می شود. اماایااین قاعده امروزه قابل اجراء می باشد یاخیر؟ ایا امروزه بدون اذن و اجازه دولت اسلامی احیاء اراضی موات جایز است؟