تاثیر کودهای فسفاته و هیومیکی بر شاخص های رشدی و بذر گیاه دارویی گلرنگ

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,325

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

FOODCONG06_008

تاریخ نمایه سازی: 8 خرداد 1402

چکیده مقاله:

ناکافی بودن جذب فسفر توسط ریشه ، محدودیت مهمی در رشد گیاهان به شمار می رود. اسید هیومیک می تواند موجب افزایش جذب فسفر توسط گیاه شود. این تحقیق به منظور امکان افزایش شاخص رشدی و بذر گیاه گلرنگ با استفاده از تیمارهای مختلف اسید هیومیک و فسفر انجام شد برای این منظور تیمارهای: ۱-شاهد، ۲-سوپرفسفات تریپل ۱۰۰ کیلوگرم ، ۳- سوپرفسفات تریپل ۵۰کیلوگرم ، ۴-لئوناردیت ۲۰۰ کیلوگرم ، ۵- لئوناردیت ۱۰۰ کیلوگرم ، ۶- سوپرفسفات تریپل ۵۰ کیلوگرم و لئوناردیت ۱۰۰ کیلوگرم ، ۷-سوپرفسفات تریپل ۲۵ کیلوگرم و لئوناردیت ۱۵۰ کیلوگرم ، ۸- سوپرفسفات تریپل ۷۵ کیلوگرم و لئوناردیت ۵۰ کیلوگرم ، ۹-سوپرفسفات تریپل ۲۵ کیلوگرم و لئوناردیت ۵۰ کیلوگرم در طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان گرمی در کشت گلرنگ استفاده شد و شاخص های ارتفاع و قطر گیاه ، تعداد شاخه اصلی ، تعداد کاپیتول ، تعداد دانه در کاپیتول و وزن صد دانه به عنوان شاخص های مهم در گیاه گلرنگ اندازه گیری شد. جدول تجزیه واریانس داده ها نشان داد تاثیر تیمارهای مختلف بر ارتفاع بوته ، تعداد کاپیتول ، وزن صد دانه و قطر ساقه در سطح احتمال ۱ درصد و در تعداد شاخه اصلی در سطح احتمال ۵ درصد معنی دار بود ولی بر تعداد دانه در کاپیتول تاثیر معنی داری نداشت . نتایج مقایسه میانگین داده ها نشان داد بیشترین مقدار ارتفاع بوته در تیمار ۶ و کمترین آن در تیمارهای ۱، ۳، ۵ و ۹ مشاهده شد. بیشترین قطر ساقه در تیمار ۶ و کمترین قطر ساقه در تیمار ۱ مشاهده شد. بعد از تیمار ۶، تیمار ۷ و ۴ به ترتیب بیشترین قطر ساقه را داشت . نتایج مقایسه میانگین داده ها نشان داد تیمار ۶ بیشترین و بقیه تیمارهادارای کمترین مقدار شاخه اصلی بود. بیشترین تعداد کاپیتول در تیمار ۶ و کمترین آن در تیمار ۱ مشاهده شد. بعد از تیمار ۶، تیمار ۷بیشترین تعداد کاپیتول را داشت . نتایج مقایسه میانگین داده ها نشان داد تیمار ۶ بیشترین و تیمار ۱ دارای کمترین مقدار وزن صد دانه بود. تیمارهای ۴ و ۷ نیز بعد از تیمار ۶ دارای بیشترین مقدار وزن صد دانه بود.

نویسندگان

مهسا عابدی

دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز،

جلیل شفق کلوانق

دانشیار دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز،

سعید زهتاب سلماسی

استاد دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز،