خوانش تحلیلی رمان سال های ابری نوشته علی اشرف درویشیان به شیوه تاریخ گرایی نوین

سالهای ابری به عنوان یکی از رمان های قابل توجه در تاریخ ایران، تجلی پر رنگی از نزدیکی مرزهای تاریخ و ادبیات به یکدیگر است. یکی از شیوه هایاصلی در رویکرد تاریخ گرایی نوین، نزدیکی بین تاریخ و ادبیات می باشد. در رویکرد مذکور، تاریخ به عنوان متنی روایی تعریف شده که تفسیرزوایای پنهانش، متن را از حالت انتزاعی خارج می کند. هدف این مقاله، بررسی روایت های فرهنگی، غلبه گفتمان قدرت و گفتمان های سرکوب شده وبه حاشیه رانده شده ای است که بر اساس رویکرد تاریخ گرایی نوین در این رمان انعکاس یافته اند