طراحی مجتمع قضایی با رویکرد تعاملات اجتماعی پیشگیری از جرائم در شهرستان نور

نیاز به امنیت همواره یکی از شاخص های کلیدی کیفیت زندگی و تامین نیازهای اساسی بوده و مسئله وقوع جرم از مهمترین مسائل جامعهبشری به شمار رفته است. با توجه به بازدیدهای اخیر از ساختمان های دستگاه قضایی ایران چنین دریافت می شود که هیچ کدام از بناهاییادشده نشان دهنده اعتبار و شان مطلوب یک دستگاه قضایی عادل و کارآمد نیست. در صورتی که این بناها باید معرف هویت، فرهنگ وجایگاه تمدن ملت ایران باشند و در فضاهای شهری به عنوان نمادی از مفاهیم سنت های ایرانی، اسلامی و مدرن (مردم سالار) نمود پیداکنند. بنابراین ضروری است تا عناصر روانشناسی محیط، درمجتمع های قضایی، مورد بررسی قرار گیرد. براین اساس، سوال اصلی پژوهشحاضر این است که با توجه به فعالیت های پرتنش در فضاهای قضایی، طراحی این محیط ها باید چگونه باشد؟ روش پژوهش، کاربردی بهروش توصیفی و بر اساس رویکرد کیفی است. در نهایت نیز نتایج حاصل خاطر نشان است که طراحی و معماری محیط های قضایی بایستیبگونه ای باشد که فضا، حس امنیت، شفافیت و حس آرامش (آرامشی که در فضای روانی افراد در محیط وجود ندارد) را به محیط القا کند ونیز در عین داشتن اقتدار و قدرت، نماد جامعه ای باشد که قوانین در آن اجرا می شود. بررسی ها نشان می دهد فاصله از اصول پیشگیرانهمعماری ایرانی می تواند زمینه ساز ارتکاب جرم، به خصوص توهین، نزاع، سرقت ها و ... در اطراف یا درون این مجتمع ها باشد.