ژئومورفولوژی شهری با تاکید بر توسعه فیزیکی شهرها (نمونه موردی: شهرستان بجنورد)

شهرنشینی و توسعه شهری یکی از مهمترین جنبه های تمدن بشری است، که به تغییر و تحول محیط منجر می شود توسعه شهرها به عنوان یک تغییر فیزیکی در نتیجه تبدیل سایر چشم اندازها به چشم اندازهای شهری در اثر تغییرات توزیع جمعیتی از روستا به شهر است. یکی از مشکلات عمده در برنامه ریزی شهری تعیین جهت مناسب و نحوه گسترش فیزیکی شهر برای جوابگویی به نیازهای فعلی و پیش بینی نیازهای آینده است. بررسی ویژگی هیا ژئومورفولوژی در ارتباط با توسعه فیزیکی شهر می تواند به شناخت نواحی مستعد توسعه شهری منجر شده و جهات نامناسب برای توسعه شهری را مشخص کند. بنابراین مهمترین هدف از انجام این پژوهش دست یابی به توسعه بهینه شهر بجنورد و تعیین عوامل و اشکال ژئومورفولوژی مناسب جهت توسعه فیزیکی شهر بجنورد می باشد. برای دستیابی به این مهم از روش توصیفی تحلیلی با اتکای بررسی و میدانی و اسناد تصویری نقشه های توپوگرافی و ع کس های هوایی و ماهواره ای استفاده شد. براساس یافته های این پژوهش مناسب ترین پهنه برای توسعه فیزیکی در حال حاضر و در سال های آتی پهنه های با خطر خیلی کم، کم و نهایتا متوسط می باشد، که این پهنه ها براساس نقشه نهایی خطر، عمدتا در شمال غرب واقع شده اند.