تناص قرآنی در دیوان عبدالرحیم برعی
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 98
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_KORLU-7-2_012
تاریخ نمایه سازی: 8 خرداد 1402
چکیده مقاله:
در نیمهی دوم قرن بیستم میلادی نظریههای نقدی ادبی جدیدی آشکار شد که تناص( بینامتنیت) یکی از آنهاست که در ادبیات معاصر عربی با نامهای دیگری مانند" النصوصیه"، " التداخل النصی" یا " التعالق النصه" و " البینصیه" نیز شناخته میشود." ژولیا کریستوا"، زبانشناس و پژوهشگر بلغاری، اولین کسی است که در نیمهی دهه شصت میلادی این اصطلاح را به کار برد. در حقیقت تناص پدیدهای جدید است که دارای مفاهیمی قدیمی در ادبیات عربی است. شاعران عرب با الهامگیری از قرآن کریم بر غنای شعر خویش افزوده و آن را به فهم عامه نزدیک ساختهاند. با مطالعهی دیوان عبدالرحیم برعی، شاعر یمنی، دریافتیم که شعر وی سرشار از تناص قرآنی به صورت مستقیم و غیرمستقیم میباشد. این مقاله میکوشد با استفاده از روش توصیفی – تحلیل ضمن القای مفهوم تناص، به بیان نمونههایی از آن در دیوان این شاعر بپردازد. تناص دارای روشهای فراوانی است که نویسندگان این مقاله روش مستقیم( المباشر) و غیرمستقیم( الداخلی) را برگزیدهاند.
کلیدواژه ها:
Quranic intertextuality ، poem. Abdol Alrahim Buraei ، Quranic ، تناص قرآنی ، عبدالرحیم برعی ، تناص مستقیم ، تناص غیرمستقیم
نویسندگان