تاثیر آموزش مبتنی بر خود- شفقت ورزی بر عاطفه مثبت و منفی دانشجویان پرستاری: یک مطالعه نیمه تجربی

زمینه و هدف: توجه به سلامت روانی دانشجویان پرستاری که بزرگترین گروه بهداشتی و درمانی را در آینده تشکیل خواهند داد، بسیار حائز اهمیت است. دانشجویانی که آموزش مبتنی بر شفقت ورزی دریافت می نمایند در مقایسه با همتایان خود از امید، عزت نفس و به طور کلی سلامت روانی بیشتری نیز برخوردارند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر آموزش مبتنی بر خود- شفقت ورزی بر عاطفه مثبت و منفی دانشجویان پرستاری بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع ارزشیابی اثر آموزش به صورت تک گروهی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود که با مشارکت ۵۰ نفر از دانشجویان پرستاری مقطع کارشناسی در نیمسال دوم تحصیلی ۹۹-۹۸ در دانشگاه علوم پزشکی ایران، انجام شد. دانشجویان به شیوه نمونه گیری در دسترس از جامعه پژوهش انتخاب شده و از آنان پیش آزمون گرفته شد. سپس، دانشجویان به مدت هشت جلسه طی یک ماه یعنی هر هفته دو جلسه تحت آموزش مجازی (از طریق شبکه اجتماعی واتساپ) قرار گرفتند. یک ماه پس از آخرین جلسه نیز از دانشجویان پس آزمون گرفته شد. ابزار مورد استفاده، فرم مشخصات فردی و مقیاس عاطفه مثبت و منفی Positive Affect and Negative Affect Scales (PANAS) بود. تحلیل داده ها با بهره گیری از نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی، انجام شد. یافته ها: نتیجه آزمون تی زوجی نشان داد عاطفه مثبت دانشجویان پرستاری در مرحله پس آزمون با میانگین نمره (۵/۲ ± ۹/۳۷)، به طور معنی داری بیشتر از مرحله پیش آزمون (۳۶/۲ ± ۲۴/۲۱) بود که به معنی وضعیت بهتر عاطفه مثبت پس از مداخله بوده است (۰۰۱/۰ P<و ۳۸۸/۲۳t=). همچنین آزمون تی زوجی نشان داد عاطفه منفی در مرحله پس آزمون با میانگین نمره (۵/۲ ± ۴۴/۱۲) به طور معنی داری کمتر از مرحله پیش آزمون (۷۲/۱ ± ۳۴/۲۰) بوده است که به معنای وضعیت بهتر عاطفه منفی دانشجویان پرستاری بعد از مداخله بود (۰۰۱/۰ P<و ۸۹/۱۹t=). نتیجه گیری کلی: آموزش خود- شفقت ورزی، باعث کاهش معنی دار عاطفه منفی و افزایش عاطفه مثبت در دانشجویان پرستاری شد. لذا مداخله مذکور می تواند به عنوان آموزشی با قابلیت اجرای بالا در دانشکده های پرستاری در قالب برگزاری کارگاه های آموزشی جهت ارتقای سلامت روانی دانشجویان مورد استفاده قرار گیرد.