بررسی اختلالات نعوظ و مقایسه تستوسترون قبل و بعد از عمل واریکوسلکتومی در بیماران مبتلا به واریکوسل مراجعه کننده به بیمارستان سینا

سابقه و هدف: واریکوسل شایع ترین یافته بالینی در مردان نابارور می باشد. مکانیزم دقیق واریکوسل که باعث اختلال در عملکرد بیضه شود، کمتر شناخته شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع ناتوانی جنسی و سطح تستوسترون قبل و بعد از عمل واریکوسلکتومی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان سینا طراحی شد. روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای، ۱۱۵ بیمار دارای واریکوسل که کاندید جراحی واریکوسلکتومی بودند به روش نمونه گیری دردسترس وارد مطالعه گردیدند. چک لیست اطلاعات دموگرافیک، همچنین پرسشنامه مقیاس بین المللی عملکرد نعوظ (IIEF-۵) قبل و ۳ ماه پس از جراحی تکمیل گردید. معاینه بالینی و سونوگرافی جهت تعیین گرید واریکوسل و آزمایش خون جهت تعیین سطح سرمی تستوسترون نیز قبل و ۳ ماه پس از جراحی انجام و برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از نرم افزار SPSS ۲۶ استفاده شد. یافته ها: سطوح تستوسترون قبل و بعد از جراحی می توان مشاهده کرد که میانگین قبل و بعد از جراحی درحدود ۱۲۴ نانوگرم بر دسی لیتر اختلاف داشت (به طور میانگین ۷.۸±۲۳.۶ درصد افزایش یافته بود) که این اختلاف معنی داربود. نمره پرسشنامه اختلال نعوظ قبل و ۳ ماه پس از جراحی نیزبه طورمعنی داری بهبود یافته بود. به این معنی که در دسته بندی این پرسشنامه، از تعداد اختلال نعوظ شدید و متوسط به طور معنی داری کاسته و به اختلال نعوظ خفیف و یا بدون اختلال به طور معنی داری افزوده شده است. نتیجه گیری: به طور کلی می توان نتیجه گرفت که جراحی واریکوسلکتومی در افراد دارای واریکوسل می تواند باعث افزایش سطح سرمی تستوسترون شود. جراحی واریکوسلکتومی، می تواند باعث بهبود معنی دارد رضایت جنسی و اختلال نعوظ افراد دارای واریکوسل نسبت به وضعیت پیش از جراحی گردد.