شناسایی عوامل موثر بهبود کیفیت آموزش مجازی مبتنی بر تجارب زیسته معلمان دوره ابتدایی در آموزش های دوران کرونا

هدف پژوهش حاضر شناسایی عوامل موثر بهبود کیفیت آموزش مجازی مبتنی بر تجارب زیسته معلمان دوره ابتدایی در آموزش­های دوران کرونا بود. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی، از نظر اجرا آمیخته بهم تنیده بود. روش پژوهش در بخش کیفی تحلیل مضمون و تحلیل محتوا بوده و روش پژوهش در بخش کمی پیمایشی بود. این پژوهش در بعد کیفی شامل معلمان خبره و کارشناس و متخصص تکنولوژی آموزشی و آموزش مجازی و در بخش کمی شامل تمامی معلمان ابتدایی مناطق ۱۶ و ۱۹ شهر تهران بودند. از این تعداد در بخش کیفی به روش نمونه­گیری گوله برفی تعداد ۲۲ نفر از معلمان خبره و کارشناس و متخصص تکنولوژی آموزشی و آموزش مجازی و در بخش کمی به روش نمونه گیری سیستماتیک تعداد ۱۴۴ نفر از معلمان ابتدایی مناطق ۱۶ و ۱۹ شهر تهران به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه محقق ساخته مبتنی بر کدهای استخراج شده از مصاحبه­ها با ۹۰ سوال بود. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از تحلیل عاملی تاییدی (CFA) با رویکرد کوواریانس محوری به وسیله ی نرم افزار Lisrel۸.۸ و جهت بررسی سوالات و فرضیات پژوهش از آزمون تی­تک نمونه ای و آزمون رتبه بندی فریدمن به وسیله نرم افزار spss۲۵ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که مولفه­های معلمان، دانش­آموزان، ابعاد آموزشی، ساختار آموزش، محتوا و خانواده از مهم­ترین مولفه­های عوامل موثر بهبود کیفیت آموزش مجازی مبتنی بر تجارب زیسته معلمان دوره ابتدایی در آموزش­های دوران کرونا هستند و مولفه­ی محتوا با میانگین (۳.۷۷) و دانش­آموزان با میانگین (۳.۱۶) در سطح کوچکتر از ۰۱/۰ به ترتیب بیشترین و کمترین نقش را در بهبود کیفیت آموزش مجازی مبتنی بر تجارب زیسته معلمان دوره ابتدایی در آموزش های دوران کرونا داشتند.