پیش بینی شیوه فرزند پروری بر اساس مولفه های کیفیت زندگی در بین والدین دارای فرزند کم توان ذهنی

هدف: فرزند پروری امری پیچیده و استرسزاست ،. از طرف دیگر حضور فرزندی با کم توانی ذهنی ، والدین را به صورت مداوم تحت تاثیر تقاضاهای جسمی ، روانی و اقتصادی ناشی از نقش مراقبتی به عنوان مراقبان اولیه فرد کم توان ذهنی قرار می دهد که بر استرس آنها می افزاید. چنین شرایطی می تواند پیامدهای منفی بر کیفیت زندگی آنها داشته باشد. علاوه بر این ، کیفیت زندگی و بهزیستی والدین بر شیوههای فرزند پروری و رشد کودک نیز تاثیرگذار است . پژوهش حاضر باهدف پیش بینی شیوه فرزند پروری بر اساس کیفیت زندگی والدین دارای فرزندان کم توان ذهنی انجام گرفت . روش: طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل ۲۰۰ نفر از والدین دارای فرزند کم توان ذهنی ۲ تا ۲۰ سال که در مراکز کم توانی ذهنی شهر تهران مشغول به آموزش هستند، بود. نمونه پژوهش حاضر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردید. برای جمع آوری دادهها از مقیاس شیوههای فرزند پروری ارجمند نیا و پرسشنامه کیفیت زندگی ایرانی استفاده شد. تجزیه وتحلیل دادهها با استفاده از روشهای آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل (همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه ) به انجام رسید. دادهها در نرمافزار Spss تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان دادند که والدین باکیفیت زندگی بهتر، کمتر از روش فرزند پروری خودخواهانه استفاده کرده بودند، و همکاری با همسر و نقش فامیل در فرزند پروری آنها بیشتر بود، همچنین مولفه های روابط اجتماعی و سلامت جسمانی پیش بینی کننده شیوه فرزند پروری خودخواهانه ، سلامت روانشناختی و روابط اجتماعی پیش بینی کننده مولفه همکاری با همسر، و سلامت روانشناختی و شرایط محیطی در پیش بینی مولفه نقش فامیل موثر بودند. نتیجه گیری : با توجه به اینکه برخی از عوامل موثر در پیش بینی شیوه فرزند پروری والدین دارای فرزند کم توان ذهنی در این پژوهش مشخص شدند، می توان با حمایت و آموزش این والدین و ارتقای کیفیت زندگی آنها شاهد بهبود ارتباط این والدین با فرزندشان بود که نقش زیادی در عدم ایجاد محدودیت های بیشتر برای افراد کم توان ذهنی ایفا می کند.