مطالعه و تحلیلی بر رابطه بیماری صرع بر اختلالات شخصیتی و رفتاری

حدود ۶۵ میلیون نفر در سراسر جهان به بیماری صرع مبتلا هستند و بر اساس آمارها یک نفر از هر ۱۰۰ نفر با این بیماری دست و پنجه نرم م ی کند . این بیماری در سنین مختلف بروز می کند، ولی کودکان و سالمندان بیشتر در معرض خطر ابتلا به آن قرار دارند، یعنی دو گروه سنی که قادر به مراقبت و پرستاری از خود نیستند و به کمک اطرافیان نیاز دارند. بنابراین ، در چنین مواقعی لازم است که اطرافیان فرد مبتلا سطح آگاهی خود از بیماری بالا ببرند تا بتوانند به شکل موثرتری از عزیزان خود مراقبت و حفاظت کنند. صرع یا Epilepsy نوعی اختلال مزمن سیستم عصبی مرکزی است که سبب تشنج های غیرمترقبه و مکرر می شود. این تشنج ها حاصل فعالیت الکتریکی شدید، ناگهانی و غیرمعمول مغز هستند و به دو دسته عمده طبقه بندی می شوند : تشنج های عمومی (منتشر) که کل مغز را تحت تاثیر قرار می دهند تشنج های کانون ی یا جزئی ( غیرمنتشر) که فقط روی یک قسمت از مغز اثر می گذارند. تشخیص تشنج خفیف ممکن است دشوار باشد. چراکه تنها چند ثانیه طول می کشد و در طی آن بیمار از وجود آن آگاه نم ی شود. اما تشنج های شدیدتر می توانند باعث ایجاد اسپاسم و انقباض عضلانی غیرقابل کنترل شوند و از چند ثانیه تا چند دقیقه دوام بیاورند. در ط ی یک تشنج شدید، برخی افراد دچار گیجی می شوند یا هوشیاری خود را از دست می دهند و ممکن است پس از به هوش آمدن، خاطرهای از وقوع تشنج نداشته باشند. صرع یکی از بیماری های اصلی سیستم عصبی انسان است . افراد مبتلا به صرع در معرض مجموعه ای از اختلالات روانی قرار می گیرند. عوامل روانشناختی در تشدید یا درمان صرع نقش مهمی را ایفاء می کنند. گام اول در درمان صرع دارو درمانی است . بیشترین درمان های روانشناختی با هدف بهبود بهزیستی روانی و کنترل تشنج است . رویکردهای رفتاری ، درمان شناختی -رفتاری ، مداخلات روان -جسم و پذیرش و تعهد درمانی به صورت گسترده ای برای درمان صرع کاربرد دارد . پیامدهای روانی - اجتماعی از قبیل نگرش منفی عمومی نسبت به صرع و مشکلات در استیگما، روابط خانوادگی ، کیفیت زندگی ، ازدواج و ویژگی های شخصیتی (مانند: استرس، اضطراب، افسردگی ، فرایندهای شناختی و نظریه ذهن ) معمولا با صرع در ارتباطند. این نقاط به نقش کلیدی درمان های روانشناختی در کنار درمان مرسوم پرداخته است . شیوع اختلالات روانپزشکی و رفتاری در بیماران مبتلا به صرع مزمن بالا بوده و اختلالات شخصیت در مطالعات مختلف در این بیماران بین ۴ تا ۳۸ % گزارش شده است . وجود اختلالات شخصیت در بیماران مصروع می تواند منجر به اختلال در عملکرد، رعایت دستورات درمانی اعم از دارویی و غیردارویی و سازگاری با بیماری و سایر استرس ها شود که همگ ی در کنترل حملات صرع نقش دارند و بدیهی است تشخیص و درمان آن سبب کمک به درمان می شود.