تعیین مناطق مستعد جهت توسعه کشت زعفران در استان قم

گیاهان دارویی با توجه به ارزش افزوده، مقاومت به تنش های محیطی ، ارزش کاربردی، افزایش سطح بهداشت جامعه و نیز اهمیت آنها در ایجاد اشتغال مولد و توسعه ی همه جانبه ، از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و توسعه کشت آنها می تواند راهگشای حل بسیاری از مسائل فنی ، اقتصادی، زیست محیطی و حتی اجتماعی و بهداشتی باشد. تنش های ملایم محیطی بر کیفیت و کمیت مواد موثره گیاهان دارویی اثرات مثبتی دارد. استان قم با توجه به شرایط خاص اقلیمی و اکولوژیکی ، یکی از استانهای کم آب بوده که این امر به شدت باعث ایجاد محدودیت در توسعه کشاورزی استان گردیده و اجرای برنامه جامع اصلاح الگوی کشت در استان بسیار ضروری به نظر می رسد. مشخص نبودن گونه های مناسب جهت توسعه کشت ، معین نبودن ارزش اقتصادی گونه ها، عدم آگاهی از روشهای کاشت ، داشت و برداشت و بالاخره عدم انسجام در بازار فرآوری و مصرف، از جمله مشکلات توسعه کشت گیاهان دارویی می باشد. بنابراین لزوم تحقیقات همه جانبه و بهره برداری صحیح از این گیاهان، بویژه در شرایط خاص هر منطقه لازم و ضروری است . در مطالعه حاضر، پس از جمع آوری آمار و اطلاعات موجود و شناسایی منطقه کاری، نقشه های مربوط به عوامل موثر و اصلی اقلیمی و ادافیکی در محیط GIS تهیه شد. سپس با بررسی مطالعات قبلی ، نیاز آبی ، اقلیمی و تحمل به شوری گونه دارویی زعفران (Crocus sativus L.) در استان قم تعیین گردید. نقشه نیازهای اقلیمی و ادافیکی با نقشه تراز بیلان رطوبتی و پراکنش اراضی کشاورزی تلفیق و نقشه مناطق مستعد کشت این گیاه ترسیم گردید. نتایج نشان داد که بیشتر اراضی مرکزی و همه اراضی غرب استان برای کشت زعفران مناسب هستند و بخش کمی از اراضی مرکزی و رو به شرق دارای شرایط نیمه مطلوب و اراضی شرقی استان به علت شوری بالا، نامناسب هستند.