مروری بر آنغوزه، در منابع طب ایرانی و مقالات جدید

آنغوزه با نام علمی Ferula assa foetida یکی از گیاهان دارویی معروف در طب سنتی ایرانی است که تقاضای جهانی زیادی نیز برای آن وجود دارد، از آنجا که زیستگاه اصلی این گیاه ایران و برخی نواحی افغانستان است ، شناخت بیشتر این گیاه و کاربردهای آن اهمیت ویژه ای دارد. »آنغوزه« یا »حلتیت « صمغیست که از گیاه انجدان بدست می آید. در منابع داروسازی طب سنتی برای این گیاه کاربردهایی همچون: کمک به هضم غذا، درمان مشکلات معده و کبد، درمان سرفه و بیماریهای ریوی مطرح شده است . این مطالعه که یک مطالعه ی مروری مختصر است با جستجو در کتب مرجع طب سنتی ایرانی همچون مخزن الادویه و الشامل فی صناعه الطبیه و مجموعه نرم افزاری طب انجام شد، جمع آوری مقالات جدید نیز با جستجوی پایگاه های اطلاعاتی همچون Google scholar و Pub med و SID صورت گرفت .با توجه به یافته های این مطالعه ، داروی آنغوزه در طب سنتی درجه ی بالای گرم و خشک دارد، و برای آن خواصی چون ضد تشنج ، ضد کرم، قاعده آور ذکر کردند و معتقد بودند که برای بیماریهای دماغی نظیر فلج ، رعشه ، سستی اعضا، ام الصبیان (صرع کودکان)، درمان احتباس ادرار و حیض و تقویت میل و قوای جنسی بکار رفته ، در مقالات جدید نیز اثراتی همچون ضد درد، ضد ویروس و قارچ، آنتی اکسیدانت ، ضد اسپاسم ، کمک به درمان سرطان ثبت شده است . لذا به نظر می رسد با مطالعات حیوانی و انسانی بیشتر بر روی اثرات این دارو و شناخت آن بتوان از این داروی بومی کشور بیشتر بهره برد.