بررسی رجوع و انصراف از ایجاب در حقوق ایران و کنوانسیون بین المللی کالا

آنچه در باب معاملات و بویژه در انعقاد عقود ضروری است اعلام اراده متعاملین می باشد و صرفا هر روشی که عرفا موجب هدایت انشاء باشد می تواند به عنوان اعلام اراده در معاملات مورد استفاده قرار گیرد. همچنین بر مبنای اصل حاکمیت اراده ، قصد انشایی طرفین به وجودآورنده عقد در عالم اعتبار است، اما برای تاثیر آن شرایطی لازم است. ایجاب و قبول بیانگر قصد طرفین می باشد و باعث هدایت انشای عقد می باشد. مسئله ایجاب، درحقوق ایران وهمچنین توسط حقوقدانان مورد توجه قرارگرفته است، علاوه براین درکتب فقهی نیز به آن پرداخته شده است .کنوانسیون بیع بین المللی کالا نیز در مواد (۱۵و۱۶و۱۷و۱۸و۲۴) به آن پرداخته است. این تحقیق در صدد است تا در چارچوب سه فصل به بررسی مسئله رجوع و انصراف از ایجاب، بر اساس حقوق ایران وکنوانسیون بیع بین المللی کالا بپردازد و به سوالات مربوطبه آن با روش کتابخانه ای پاسخ دهد. ساختار تحقیق بدین صورت است که در فصل اول به کلیاتی از پژوهش پرداخته خواهد شد، در این فصل مفهوم ایجاب از دیدگاه قانون ایران و کنوانسیون بیع بین المللی کالا بررسی خواهد شد، همچنین تفاوت ایجاب با قبول و دعوت به عقد از دید حقوق ایران و کنوانسیون بیع بین المللی کالا بحث خواهد شد. در فصل دوم، شرایط رجوع و انصراف از ایجاب و نیز امکان رجوع و انصراف از آن از دیدگاه حقوق ایران و کنوانسیون بیع بین المللی کالا توضیح داده خواهد شد و در فصل سوم، آثار و احکام مربوط به ایجاب، رجوع و انصراف و همچنین تاثیر حقوقی ایجاب و رجوع و انصراف از آن، در قانون ایران و کنوانسیون بیع بین المللی کالا بحث و بررسی خواهد شد.