بررسی تاثیر شیفتگی شغلی منابع انسانی در توسعه صنعت گردشگری با نقش میانجی توانمندسازی

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر شیفتگی شغلی منابع انسانی در توسعه صنعت گردشگری با نقش میانجی توانمندسازی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل جامعه آماری شامل ۲۷۰ نفر از مدیران و سرپرستان شهرداری تهران بوده که حجم نمونه برآورد شده از طریق جدول مورگان ۱۶۰ نفر است. ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته است که ضریب پایایی آن ها از طریق آلفای کرونباخ ۸۷/۰ برآورد شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از شاخص های آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد میانگین مولفه های شیفتگی شغلی منابع انسانی در شهرداری های تهران بالاتر از حد متوسط است و شیفتگی شغلی منابع انسانی بر توانمندسازی تاثیر مثبت و غیر معنادار دارد. به علاوه، یافته های این تحقیق نشان داد پیچیدگی بر توسعه تاثیر منفی و معکوس، رسمیت بر توسعه تاثیر مثبت و معنادار و تمرکز بر توسعه تاثیر مثبت و غیر معنادار دارد. نتایج ضریب همبستگی نشان داد بین پیچیدگی و رسمیت رابطه مثبت و معنادار، بین تمرکز و پیچیدگی رابطه مثبت و معنادار و بین تمرکز و رسمیت رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. هم چنین میان هر یک از مولفه های شیفتگی شغلی منابع انسانی رابطه مثبت وجود دارد.