اثربخشی آموزش فنون مبتنی بر توجه و آگاهی و شناختی رفتاری بر کاهش ناگویی هیجانی و اجتناب رفتاری دانش آموزان دختر

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش فنون مبتنی بر توجه آگاهی و شناختی رفتاری بر کاهش ناگویی هیجانی و اجتناب رفتاری دانش آموزان دختر می باشد. جامعه آماری مشتمل بر ۱۵۰ نفر از دانش آموزان کمرو و خجالتی در مدارس دخترانه شهر یزد می باشد. از بین این دانش آموزان ۶۰ نفر به شیوه کاملا تصادفی انتخاب و به همین شیوه در سه گروه جایگزین شدند. در پژوهش حاضر به منظور جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (TAS-۲۰) و پرسشنامه اجتناب شناختی-رفتاری استفاده شده که که بصورت پیش آزمون و پس آزمون برای هر سه گروه اجرا گردید. نتایج نشان داد که روش مبتنی بر توجه و آگاهی تاثیر مطلوب تری نسبت به روش شناختی- رفتاری بر اجتناب رفتاری و ناگویی هیجانی دانش آموزان دختر دارد.