بررسی معنا و فرآیندهای واجی واژگان عربی دخیل در زبان لکی
محل انتشار: فصلنامه زبان کاوی کاربردی، دوره: 4، شماره: 1
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 183
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IERF-4-1_002
تاریخ نمایه سازی: 12 خرداد 1402
چکیده مقاله:
وام گیری واژگان از یک زبان به زبان دیگر همواره وجود داشته است. با گذشت زمان و در روند وام گیری، ممکن است برخی واژگان، هم از لحاظ معنا و هم از لحاظ تلفظ، از زبان مبدا به مقصد تغییر کنند. لکی یکی از زبان های باستانی است که مسکن گویشوران در استان های لرستان، ایلام، کرمانشاه، همدان مرکزی، خوزستان و قزوین ملاحظه شده است. از لحاظ جغرافیای بین سرزمین لرنشین و کردنشین قرار دارند. از مراکز عمده لک نشین می توان شهرستان های سلسله (الشتر)- نورآباد (دلفان)- کوهدشت و دره شهر را نام برد. در لکی برخی واژگان وجود دارد که ریشه و اساس آن ها را می توان در زبان عربی پیدا کرد. هدف از نگارش این مقاله بررسی معنا و فرآیندهای واجی واژگان عربی دخیل در لکی (زبان بخشی از مردم غرب کشور) در چارچوب واج شناسی زایشی است. روش کار در این تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی است که تعداد محدودی از واژگان مورد بررسی قرار گرفته است و بر اساس آوانگاری بین المللی IPA آوانویسی شده اند. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر آن است که مهم ترین فرآیندهای واجی موجود در واژگان عربی به لکی، فرآیند حذف، تضعیف، درج ارتقاء واکه و واگرفتگی است. در بررسی معنایی واژگان مشخص شد که برخی واژگان مثل «باو، حب، حوز، حول، خیف، زقوم، رسن، و...» بر همان معنای عربی دلالت دارند، برخی واژگان مثل «لخ» شدت معنایی پیدا کرده و برخی واژگان در لکی مثل «وراء» پایبند به یکی از معانی گذشته زبان عربی اند که با معنای امروزی (در زبان عربی) در تقابل است.
کلیدواژه ها: